Carnaval, ouders op bezoek en een nieuwe epidemie!

schroefwormen: een smakelijk verhaal

Hupla, we zijn alweer bijna anderhalve maand verder. Wat gaat de tijd toch snel, al zal carnaval en het bezoek van mijn ouders daar ook wel voor iets tussen zitten. Tijd voor een boeiende, althans dat hoop ik toch, update :) !
Carnaval op Aruba dat moet je eens meegemaakt hebben! Eigenlijk begint het in januari al met de Fakkeltocht waar ik in meegelopen heb. Maar de belangrijkste evenementen zijn in februari en begin maart, met als hoogtepunt de Lightning Parade en de grote parade overdag waarvan er telkens eentje in San Nicolas is en de andere in Oranjestad. Langsheen het volledige traject van de parade staan er dagen van voordien reeds stoelen en trailers (versierde staanplaatsen). De Lightning Parade is 's avonds, en aangezien iedereen extra lichtjes op z'n outfit heeft hangen is het een heel flashy bedoening. Maar de mooie kostuums en wagens die zie je natuurlijk veel beter overdag. Ik ben naar de parade in Oranjestad geweest waar ik in een trailer naast het strand stond. Wegens een lichte vertraging hebben we meer dan 4uur moeten wachten alvorens de parade tot bij ons was maar het was het wachten meer dan waard. Er deden zo'n 10tal groepen aan mee, telkens bestaande uit een grote paradewagen met een muziekgroep op en dan een hele mensenmassa erachter verkleed in een specifieke outfit per groep. Ongelooflijk mooi zijn ze verkleed, echt waar, ik stond ervan versteld! De kleurtjes, veren, glitter, ... Toch iets anders dan ons Karnaval van Aalst :)
Ook waren er 2 kinderparades. De belangrijkste daarvan is 1 dag verzet geweest (van zondag naar maandag) wegens te hevige regenval en op amper enkele uren tijd heeft heel Aruba maandagnamiddag vrijaf gekregen om naar die parade te kunnen gaan. De immigratiedienst werkt über traag, maar voor carnaval krijgen ze zoiets dan wel geregeld op amper enkele uurtjes tijd en dat op een zondag! :) Kwestie van prioriteiten te stellen niet waar!

Kiki, de stichtster van één van de dierenorganisaties hier op Aruba die zich bekommeren om het leed van de vele straathondjes, heeft haar eigen parade georganiseerd: de 'Paw-rade' waar honden van alle rassen/maten/verkleed of niet verkleed aan konden deelnemen om hopelijk als best verklede hond naar huis te kunnen gaan. De winnaar in categorie toy breeds was het hondje waarvan ik een foto online heb gezet: in tal van kleurtjes en zelfs met veren op z'n hoofdje! Dat het arme dutske een allergische reactie heeft gedaan op de verf dat nam de eigenaar er graag bij.

Op het werk gaat alles z'n gangetje, al gaat Mette binnenkort weg. Half mei stopt ze met werken bij Contreras. Dat betekent dat het drukker zal worden voor de resterende 3 dierenartsen, en dat ik uiteraard een maatje kwijt ben op het werk: lekker kletsen in het Nederlands (zowel over diergeneeskundige casussen als over privé zaken of wat geroddel) dat zal er niet meer in zitten. Ik vind het spijtig maar ik begrijp waarom ze vertrekt en wens haar uiteraard al het beste toe!

Er worden volop (straat)honden en katten geadopteerd en meegenomen naar Amerika en Canada. Toeristen komen vaak in contact met straathondjes in de buurt van hun hotel of het strand en algauw krijgen ze er medelijden mee. Zo was er enkele weken geleden een Amerikaans koppel die een hond 'Divi' (genoemd naar Het Divi Resort waar ze verbleven) naar de kliniek hadden gebracht omdat hij zo zielig zat te kijken, niet wou eten en niet op z'n achterpootjes kon staan. Een bloedonderzoekje en x-ray later bleek de hond in vrij goede conditie te zijn. Amper 2 dagen later, na enkele spuitjes en een operatie om de wondjes te hechten zat Divi al in het vliegtuig op weg naar de States met z'n nieuwe familie. Een week erna kregen we een mailtje van de gelukkige eigenaars om te zeggen dat hij het super goed doet en een foto van Divi in de sneeuw! :) Zoiets doet je natuurlijk veel plezier om te horen te krijgen! Via Facebook kan je op het profiel van Aruba Mutts foto's zien van de vele geadopteerde hondjes en katjes die een 2de kans hebben gekregen in het buitenland.

Er is een nieuwe epidemie op het eiland. Ditmaal geen parvovirus (al komt het nog steeds wekelijks wel eens voor), maar schroefwormen. Lelijke zwartgroene vliegen leggen hun eitjes in wondjes (soms echt zeer kleine wondjes), en de larven die uit de eitjes komen banen zich verder een weg in het dode EN het gezonde weefsel. Maw, om het cru te zeggen: het dier in kwestie wordt levend opgegeten. Het is een ware plaag aan het worden: 10-tallen gevallen hebben we reeds over de vloer gehad, zowel hond, kat, ezel, geit, varken, .... En op alle mogelijke plaatsen (oor, elleboog, anus, huid, ...). Velen ervan zijn nog te genezen, maar enkelen zijn zo erg dat we niets meer kunnen doen dan het beestje laten inslapen. Het is best wel een goor werkje want dan moet je de larven één per één uit de wonde prutsen, al moet ik bekennen dat ik het stiekem wel plezant vind :)

Sommige mensen begrijp ik echt niet. Tot 2maal (!!!) toe hebben we iemand in de kliniek gehad die pilletjes wou om honden te laten inslapen. Niet zomaar een dutje, nee echte euthanasie pilletjes (alsof we zomaar zoiets zouden meegeven). Want 'ja', zegt ze, 'die honden in mijn straat komen constant op mijn terrein en ik ben het kotsbeu, als je geen pillen hebt dan ga ik ze vergiftigen'. Toen we haar duidelijk maakten dat wij zoiets niet doen, en dat ze misschien best contact opneemt met dierenasiel ofzo, zei ze nog 'moge God mij vergeven voor wat ik nu ga doen' en ze liep weg. Verschrikkelijk toch?
En dan heb je het andere uiterste: mensen die alles doen voor hun dieren en zelfs een dierenarts 3-maal uit Nederland laten komen om orthopedische operaties te laten uitvoeren op hun honden! Dit is trouwens iemand die stapelzot is van Gent dus dat kon niet anders dan een goede man zijn, toch?! :)

Ik heb de Hooiberg overmeesterd. Omdat de gym gesloten was (uiteraard werkt er niemand de dag na carnaval) besloot ik om de Hooiberg te beklimmen: welgeteld 561 tredes stijl naar boven. Het plan om er een echte workout van te maken en het 2x te doen heb ik moeten laten varen want na 1 ½keer begonnen m'n benen te trillen. 5 dagen later had ik nog stijve spieren van die inspanning :) Toen ik de berg enkele weken later met m'n ouders beklom is het gelukkig niet zo pijnlijk afgelopen.

En wat ik bijna voor onmogelijk hield is toch gebeurd: 5 maanden na aankomst op Aruba is m'n vergunning in orde geraakt! Ik ben m.a.w. nu volledig legaal aan het werk! Ondertussen zijn ook m'n ziekteverzekering, inschrijven, bankrekening, ....in orde dus er begint stilletjes aan een einde te komen aan het administratieve gerompsloop. Achteraf bekeken is 5maanden best wel snel. Onlangs leerde ik een Belgische vrouw kennen die hier in de horeca werkt en na 3jaar nog steeds geen vergunning heeft!

Vrijdag 18maart was een belangrijke dag! Niet alleen was het hier op Aruba een nationale feestdag vanwege 'Dia di bandera = dag van de vlag', maar bovendien kwamen ook mijn ouders die dag toe voor een bezoek van 18 dagen op mijn eilandje. En wat hebben we ervan genoten! De tropische regenstorm die begon net op het moment dat we de luchthaven verlieten, die bleek gelukkig geen slechte voorbode te zijn voor de rest van het bezoek. Ze verbleven hier op het Patiri-complex in een apartmentje op 20m naast het mijne dus konden we steeds gezellig samen eten en bij elkaar op visite, of lekker afkoelen in het zwembad, cake bakken in mijn nieuw gekocht oventje, ....super was dat! We hebben denk ik zowat heel het eiland verkend (geloof me, daar heb je zelfs geen 2 weken voor nodig :) ) maar alvast een kleine samenvatting (de foto's zorgen voor verduidelijking): Baby Beach, shoppen in Oranjestad, lekker uit eten, live optreden van Tsunami, gaan kijken op de dierenkliniek, Noordkust, Vuurtoren, Chapel Alto Vista, Arikok park, Ayo Rock Formations, Casibari Rocks, Donkey Sanctuary, dansschool, Hooiberg, lekker uit eten gaan, Palm Island, cinema, Moomba Beachbar ... Het deed deugd om familie terug te zien en ik kijk al uit naar wanneer m'n zusje op bezoek komt!

Zo, dat was het. Geniet van het beginnend lenteweertje daar in België!

Liefs,
Nikita

Lo veremos Dushi!

Happy Valentine`s Day

En hupla, voor ik het goed en wel besef zijn we weer een maand verder en heb ik reeds 2 w-ends van wacht achter de rug. Het eerste was toch wel vrij bijzonder aangezien ik m'n eerste slangenbeet-patiënt (Terry genaamd) over de vloer gekregen heb. Ik had geen flauw idee wat je met zo'n hond moest doen, vooral omdat hij er in het begin zeer goed bijliep. Dus ik maar aan infuus gehangen en iets tegen allergische reactie gegeven. Toen ik echter die avond opnieuw naar het hospitaal moest voor een ander spoedje, was Terry bijna dood: ademde heel moeilijk, kom zich met moeite voortslepen, had roodbruine urine, ... heel erg om te zien. Mits wat zuurstof onder anesthesie en andere medicatie was Terry tot mijn grote verbazing nog steeds bij ons de volgende ochtend. Dag per dag verbeterde hij met mini-stapjes: letterlijk dan. De ene dag kon hij z'n hoofd opnieuw opheffen, de volgende dag at hij een beetje, ... en 10dagen later zag ik hem al kwispelend terug binnenwandelen in de kliniek voor een controle-bezoekje. Zalig! Maar slangen vormen hier dus een reëel gevaar. Ik heb reeds enkele overreden op straat gezien, vooral boa's dan. Terry was echter het slachtoffer geworden van een ratelslang.
M'n 2de w-end dienst was vrij druk en chaotisch. Vooral omdat ik plots naar een paard toe moest die een wonde had aan z'n voet dat heel erg bloedde en moest gehecht worden. Daar heb ik m'n baas maar voor meegevraagd want een paard sederen, geen flauw idee wat/hoeveel je daarvoor gebruikt. Het was 2jaar geleden dat ik nog een paard had aangeraakt :)

Grappig toeval: enkele weken geleden zag ik een jongeman vooraan de kliniek wachten en het bleek dezelfde jongen te zijn die in oktober naast mij zat in het vliegtuig van Amsterdam naar Aruba! Hij komt regelmatig naar het eiland omdat z'n ouders hier wonen en was toevallig met een vriend mee naar onze kliniek. Van een kleine wereld gesproken!

Salsalessen zijn opnieuw begonnen: bij niveau 9 krijgen we enkele dips aangeleerd. Je weet wel, zo van die moves waarbij de man de vrouw op een elegante manier net niet laat vallen, en dit terwijl je beiden met een glimlach blijft dansen precies alsof je exact weet waar je mee bezig bent. Nu, ik kan jullie verzekeren: het is niet simpel. Vaak doe ik een andere dip dan dat m'n partner van plan was wat tot hilarische danspasjes leidt. Bovendien is het ook gevaarlijk, vooral als je met 3 koppels in een kleine ruimte danst: vorige les kreeg ik een elleboog tegen m'n achterhoofd tijdens de surprise-dip met een mooie buil als resultaat. Alles voor de dans niet waar?! :)

Ik ben weeral een stapje verder wat betreft de immigratie: ik ben namelijk medisch goedgekeurd. Dat wil zeggen, geen aids, syfilis, hepatitis B in m'n bloed noch tbc te zien op m'n longfoto. Wat ze allemaal niet controleren vooraleer je als dierenarts aan de slag kan gaan! Nu is het NOG 1-3 maand wachten vooraleer ik m'n echte toelating krijg om hier te werken/wonen. Lang leve administratie ... en ondertussen kan ik gerust af het eiland maar kom ik er jammer genoeg niet meer terug op. Dus voorlopig nog geen w-endje Bonaire.

Grappige commentaar van een eigenaar toen ik hem vertelde dat ik Engels geleerd had in Haiti: 'you mean hurricane Haiti? oh my, I didn't know they have schools there!' Zucht ... de onwetendheid van sommige mensen.

Een nieuw mooi strandje ontdekt: Mangel Alto, tussen de mangroven door. En lekker buiten het bereik van de vele toeristen. Samen met enkele vrienden heb ik daar de nationale feestdag ter ere van Betico Croes gevierd. Dankzij hem heeft Aruba de status apartus verkregen maar vraag me niet hoe noch wanneer :) zo ver rijkt m'n geschiedkundige kennis van Aruba nog niet.

Het leukste van de voorbije maand was uiteraard m'n bezoek. M'n Canadese vriendin sinds jaren Marie-Renée kwam me een weekje vergezellen en het was super! We zijn een beetje op een slechte manier gestart, namelijk met een bezoekje aan de spoedafdeling van het humane ziekenhuis omdat Marie allergisch bleek te zijn aan de Sint-Jacobsschelp die we van de sushi-kok kregen voorgeschoteld. Maar dat hebben we de dagen erna goedgemaakt door relaxerende daagjes aan het strand waaronder Baby Beach. Bij Moomba beachbar hebben we de Superbowl op groot scherm kunnen volgen samen met een hele groep Amerikaanse toeristen. Aan de noorkust hebben we de Lighthouse en Alto Vista Chapel bezocht. Ook het nationaal Arikok park hebben we bezocht waarbij we zijn doorgereden naar the Natural Pool: een route die meer weg had van het maanlandschap. M'n arme jeep, ik had er zo medelijden mee: overal diep putten, gigantische scherpe rotsen, ... en steile hellingen met enkel klein gruis. Op voorhand even diep ademhalen, en dan volle gas gaan zonder na te denken noch te remmen en onder luid gejuich van ons beiden 'go go go' tot we boven waren (kan je het je inbeelden?!). Hilarisch! :) Op zo'n 2/3 van de weg zijn we echter gestopt om te voet verder te gaan, het was gewoon te erg. En gelukkig maar want vlak voor de Natural Pool zagen we een jeep en pick-up die vastzaten op één van die hellingen: door al het kleine gruis geraakten ze niet verder en bleven de wielen ter plekke draaien. Was ik blij dat mijn autootje was eerder geparkeerd stond. Maar alle stress was het meer dan waard: de Natural Pool is een door rotsen gevormd 'zwembad' aan de rand van de oogverblindende noordkust. Subliem gewoon! M'n autootje is nu 'Queen Latifah' gedoopt en krijgt binnenkort een car wash als beloning voor al het harde werk :) Uiteraard zijn we ook gaan salsa dansen bij Confessions, gaan eten bij het lekkere Marina Pirata restaurant aan het water en gaan shoppen! Op onze laatste volle dag samen hebben we een snorkling trip gedaan op de Jolly Pirates zeilboot. Mooie snorkelplaatsen (waaronder een schipswrak), leuke muziek, een drankje en latino matrozen aan boord: meer moet dat niet zijn :) Op een bepaalde plek wordt er ook steeds een sprong gedaan af de boot mbv een touw. Plots zegt de kapitein: 'dames en heren, er is hier een zekere Nikita aan boord, ze is mijn verloofde en zij zal even voordoen hoe het moet'. Al die Amerikanen aan boord beginnen juichen natuurlijk (you know how enthousiastic they get) terwijl Marie hen probeert uit te leggen dat dat helemaal niet klopt. Voor ik iets kan doen wordt ik naar vooraan de boot begeleidt waar het touw hangt te wachten. Een kleine duw en wat gegil later hang ik boven het water. De mensen achter mij slagen erin om wat meer trucjes uit te halen: inclusief eentje waar een vrouw op de rug van één van de matrozen zit en ze samen een salto uitvoeren op het einde van de sprong! Toen we terug naar ons beginpunt vaarden vroeg één van de matrozen of ik de film Titanic kende en of ik de beroemde 'Titanic move' niet wou doen. Marie riep al snel 'ja ja' in mijn plaats en dus werd ik alweer naar het voorste punt van de boot gebracht waar er enkel een net hangt bovenop het water om onder luid gejuich en met de titanic filmmuziek op de achtergrond de bekende titanic move uit te voeren. Een trucje dat ze waarschijnlijk tijdens elke trip uithalen, maar toch plezant :)

Domino spelen is hier een nationale sport en enkel bestemd voor mannen. Het gaat er bij momenten vrij ruig aan toe en de vloekwoorden worden niet gespaard. Tijdens een BBQ bij Daphe thuis ging het er gelukkiger iets rustiger aan toe.

Allé vooruit, België is weeral met een positieve nooit in het wereldnieuws beland. Alvast een dikke proficiat aan al mijn landgenoten met ons wereldrecord. We mogen er trots op zijn. Zelf mijn baas Ricardo begon er vorige week over! Al zelfs de in Aruba wonende Venezolanen ons landje kennen als zijnde daar waar de politiek zo slecht gaat, dan zijn we toch niet goed bezig hé.

En we leren nog ieder dag bij! Zo ben ik woensdag tot het besef gekomen dat leguanen kunnen zwemmen en nog goed ook! Een straatkat die hier zowat woont op het complex heeft de hele namiddag gespendeerd aan het zitten besluipen van de leguanen die aan de rand van het zwembad kwamen zonnen, en jaagde ze telkens het zwembad in! Ik eerst in paniek, maar nee hoor: die beestjes zwemmen alsof ze niets anders doen en kunnen zelfs heel lang onder water blijven! En ik die enkele maanden geleden nog een leguaan met een net uit het water heb gehaald en overtuigd was dat ik het beestje gered had. Tot zover m'n goede daag van die dag :)

De komende 2 weken zijn dé carnavalsweken hier op Aruba en dat is duidelijk te merken aan het verhoogd aantal bezoekers hier op Patiri. Meer over Carnaval in m'n volgend verslag binnen een maandje ofzo. Want eerst krijg ik nog bezoek! Binnen 4 weekjes zitten m'n ouders hier ook op Patiri. Ik kijk er heel erg naar uit om hen terug te zien om hen rond te leiden op 'my happy island'.

Veel liefs en tot de volgende

Ayó,
Nikita

Feestdagen zijn voorbij!

gedaan met vuurwerk en oliebollen

Amai, de feestdagen zijn voorbij en ik heb weer heel wat te vertellen. Dus maak het jullie gemakkelijk, installeer jullie comfortabel in de zetel met een tasje koffie en lezen maar!

Het 'feestseizoen' begon 18 december met het kerstfeestje van het werk: een dineetje in het chique 5-sterrenhotel Hyatt. Iedereen mooi aangekleed, lekker eten en cadeautjes uitwisselen. Zoals ik in m'n vorig verslag schreef, had iedereen een ‘secret person' waarvoor een cadeautje moest worden gekocht. Bleek dat 1 van de bazen Ricardo mij had! Totaal onverwacht, ik had immers al lipgloss en chocolade gekregen als fopcadeautjes en dat verwacht je toch niet onmiddellijk van een man (daar zat waarschijnlijk z'n vrouw voor iets tussen). Als kerstcadeautje heb ik mooie oorbellen en halsketting gekregen. Renny, aan wie ik iets moest geven, was best tevreden met z'n persoonlijke koffietas (met oa een foto van Adreina op) en z'n Belgische chocolade en Duvelbiertje. Na het etentje zijn enkele assistenten, de bazen & hun wederhelft, Mette en ik gaan dansen in de Kokomos: lekkere dansmuziek, nog lekkerdere mojitos, ... en ik heb salsa gedanst met m'n baas! Dat zou in België niet lukken denk ik :) (zie foto's)

Kerstdag heb ik gevierd met Mette, Stefanie en Katrien (2 collega's van de andere praktijk hier op Aruba). Eerst heerlijk gegeten en daarna naar the 'Back 2 Gala Party', hetgeen een fantastisch leuk feestje zou moeten zijn. Het leuke was dat er voornamelijk Arubanen waren en weinig buitenlanders maar jammer genoeg bleef de dj maar babbelen en de live band speelde veel te trage muziek. 2de kerstdag heb ik gevierd met Nicole, lekker relax op het strand en daarna hebben we genoten van een heerlijke kaasfondue bij Daphne. (zie foto's)

Vuurwerk en Aruba: dat zijn 2 handen op 1 buik. Kerst en Nieuw zou geen kerst en nieuw zijn moest er niet continue, 24/7 vuurwerk te horen en te zien zijn, tot groot genoegen van de vele honden op het eiland en mezelf. Vooral als je wil slapen of rustig wat wilt lezen en je om de haverklap een meter in de lucht springt van het verschieten door al het geknal. 30 december was er een groot vuurwerk bij de Ling&Sons supermarkt: heel veel volk, live band (een typische gaita-band: rond de kerstperiode zie je ze overal op straat optreden), leuk vuurwerk, oliebollen (jawel, hollanders eten traditiegetrouw oliebollen - met of zonder rozijnen - met de feestdagen). Het fiasco in het verkeer achteraf om weg te geraken was immens maar dat hoort bij het ongeorganiseerde Aruba natuurlijk. Op Oudjaar zijn Nicole, Burt , Ivonne en ik, na een lekker Cubaans etentje, naar de vuurtoren gegaan in het noorden om daar bij het mooie uitzicht op alle hotels en het vuurwerk af te tellen en te toasten op het nieuwe jaar! Een heel geslaagde avond! (zie foto's)

Het carnavalseizoen is begonnen!!! 8 januari was het de Fakkeltocht: de eerste parade van het jaar. Samen met nog andere mensen van de dansles heb ik meegelopen: voor een kleine bijdrage kregen we een t-shirt, gigantische kleurrijke hoed met lichtjes en een lichtgevende beker alsook gratis drank a volonté. Het was fantastisch leuk om te doen: iedereen had z'n outfit wat aangepast met extra glitter en blingbling. De parade bestond uit een 7-tal groepen (telkens bestaande uit 100'den mensen) die telkens achter een muziekband lopen. Wij waren groep 3 bij de band Tsunami. 4uur lang hebben we een parcours afgelegd al stappend, dansend, springend, zingend en schreeuwend: superleuk om te doen! (zie foto's)

Vanaf nu probeer ik vaker antimuggenspray te gebruiken. Er is namelijk een verhoogde incidentie van Dengue hier op het eiland: een virus overgedragen door muggen. Ik heb het genoegen gehad om het reeds in Haiti mee te maken, maar blijkbaar zijn er verschillende types. Zij die het al eens eerder gehad hebben, worden vatbaarder voor de gevaarlijkere types. Just great :)

M'n wachtdiensten zijn begonnen! En dat heb ik geweten! Op m'n 2de avond heeft de telefoon niet stilgestaan en kwam er een Maltezer hondje binnen met stuiptrekkingen, waarschijnlijk geïntoxiceerd door een psuedo-frontline product tegen de vlooien. Het beestje was de dag erna precies een plant in comateuze toestand maar de eigenaar (een supergevoelige maar ontzettend vriendelijke homoseksueel) wou niet opgeven. En wonder boven wonder, amper 24uur later was het beestje opnieuw springlevend! De ontlading op het gezicht van de eigenaar zal ik nooit vergeten! Op 1 januari had ik ook dienst. Op een gegeven moment in de namiddag had ik net een keizersnede gedaan bij een chihuahua (het teefje had slecht 1 gigantische puppy die al 2uur met z'n achterpootjes buiten hing en was jammer genoeg dood toen ik hem eruit haalde; de operatie was enorm stresserend ondermeer omdat ik het nog nooit gedaan had en de anesthesie van kwaad naar erg ging), er was een Duitse Herder in shock met een buik vol tumoren en 2 honden met bijtwonden allemaal TEGELIJK! Thank god kwam op dat moment Simon, een dierenarts uit Venezuela die af en toe enkele weken komt helpen bij ons op de praktijk, per toeval de kliniek binnengelopen om z'n gsm-oplader te zoeken. Zonder hem had ik die namiddag niet overleefd, of toch niet zonder traantjes van ellende :). Deze week heb ik m'n eerste volledig w-end dienst, dus van vrijdag tot en met maandagochtend. Ik ben eens benieuwd in welke mentale toestand ik maandag op het werk toekom :)

Nog enkele speciale gevalletjes uit de praktijk:
Een patiënt van me met hartworm werd gehospitaliseerd met ademhalingsproblemen. We waren niet 100% zeker wat de exacte oorzaak was maar algauw kwam het bewijs: de hond hoestte voor m'n ogen een volledige volwassen hartworm op (lees: minstens 10cm lang). Ver-schrik-ke-lijk! De hond doet het nu gelukkig beter, al blijft hij rondlopen met die wormpjes die elk moment kunnen loskomen en nogmaals voor een longemboli zorgen. Fingers crossed!
Vandaag kwam een vrouw langs met haar hondje (nr 1) die pijn leek te hebben wanneer hij op de zetel wou springen. De eigenaar had nog een ander hondje (nr 2) die in de auto moest wachten omdat mevrouw kwaad op hem was: ze dacht namelijk dat hondje nr 2, het hondje nr 1 misbruikt zou hebben (inderdaad ja, op die manier) en dat hij daarom pijn had. Are you kidding me??
We hebben 2 hondjes gehad die vermoedelijk gebeten zijn geweest door schorpioenen. Eén ervan hebben we er doorgehaald maar de andere ging alsmaar achteruit, tot het moment dat zowat al z'n organen aan het falen waren en de huid op z'n voorpoten aan het afsterven was en eenvoudigweg loskwam. Zoo erg!

'Patatje oorlog' kent geen geheimen meer voor me! Enkele weken geleden heb ik kunnen proeven van dit hollands bakje friet met pindasaus + ajuin + mayonaise. Vreemde combinatie I know en de laatste 2 ingrediënten waren er eerlijk gezegd teveel aan :) Bovendien begin ik alsmaar meer en meer Hollandse uitdrukkingen te gebruiken: ik eindig steevast al m'n conversaties met 'doei' :) Haha, dat belooft ...

Nikita is aan het fitnessen geslagen! Nu ja, 1x zumba en minstens 1x in de week aan de toestellen. Althans, dat is de bedoeling: eens zien hoe lang ik dat volhou!
M'n dansles begint volgende week opnieuw. In niveau 8 heb ik m'n diploma behaald, eens kijken wat niveau 9 brengt! De dansschool Pachanga komt op de Belgische tv! Vorige week was de vlaamse versie van 'the bachelor' hier op het eiland: meneer met 6 vrijgezellinnen die salsales kregen! Spijtig genoeg kon ik er niet bijzijn want ik was op vakantie (zie verder).

Ondertussen gaat de administratieve rompsloop om m'n verblijfsvergunning te krijgen rustig z'n gangetje. Halfverwege december was er plots een doorbraak toen ik m'n 'TVA - tijdelijke vergunning tot Aruba' kreeg. Met dit blad kon ik naar Aruba komen (aangezien ik in principe hier nog niet mocht zijn vooraleer ik dit papier had - heel bizar, I know, don't ask why). Momenteel zijn Mette en ik bezig om ons gezondheidsattest te bekomen: een longfoto en bloedonderzoek (voor aids, syfilis en hepatitis B) zou het enigste moeten zijn wat ons momenteel nog scheidt van onze officiële papieren!

Dankzij dat VTA document kon ik echter wel op vakantie buiten Aruba! Vorige week ben ik terug naar Raleigh gegaan in North Carolina (waar ik deze zomer één maand heb doorgebracht) om vrienden te gaan bezoeken. Na een zeer korte nacht (na de Fakkeltocht namelijk) vertrok ik richting NC met een tussentop van 10uur lang in Miami. De kou was overweldigend. Nu ja, als je zelfs kou hebt in Miami (waar ik even gaan shoppen ben) dan besef je wel dat je verwend bent wat betreft warme temperaturen :) Gelukkig kon ik ter plekke warme jassen, handschoenen en mutsen lenen want met m'n dunne truitjes en zomervestje ging ik het niet overleefd hebben. Het is een gezellige week geworden, met vele warme chocolademelk en een mooie boswandeling als afsluiter. (zie foto's)

Oh ja, 1 tip voor als je met een automatiek gaat rijden: steeds de auto in P zetten als je parkeert: handrem is onvoldoende. Ik ben het 1 keer vergeten op de parking van de winkel en plots zag ik m'n auto enkele meters verder staan, zonder gelukkig enige schade te berokkenen. Oops :)

Binnenkort komt Marie (een vriendin uit canada) op bezoek en een maandje later ook m'n ouders! De komende 2 maanden beloven dus heel leuk te worden! Ik hou jullie alleszinds op de hoogte!

Zie ook de nieuwe fotoalbums die ik toegevoegd heb: kwestie van wat beeld te hebben bij al deze verhalen!

Ayó

Nikita

Merry Christmas and a Happy New year

Ho ho ho

M`n allerbeste wensen voor jullie allemaal! Geniet van de feestdagen, van het samen zijn met vrienden en familie en we horen/zien elkaar in 2011 !!!

Veel sneeuwplezier!

-Nikita-

Opnieuw wat leesvoer voor jullie!

Enjoy!

Hoi hoi allemaal

Ik merk dat het al meer dan een maand geleden is dus het wordt hoog tijd voor een kleine update. Oh ja, voor ik het vergeet, schrijf ik nog even m'n adres en telefoonnummer neer want ik kreeg van sommige mensen te horen dat ze dit niet hadden:

Ik ben begonnen met salsa lessen bij dansschool Pachanga! Ik werd eerst 'uitgetest' op een salsa avond in een lokale bar waarna ik de week erop bij verschillende niveaus moest proeflopen. Uiteindelijk is het niveau 8 geworden, elke woensdagavond! Ideaal: zo midden in de week om even alle stress weg te dansen! En m'n danspartner is tevens ook salsaleraar dus ik kan je verzekeren dat het er swingend aan toe gaat :) Ik heb één les meegevolgd bij niveau 13, hetgeen tevens de groep is die demonstraties en shows verzorgt. Nou, daar had ik me toch even overschat :) Ze waren al enkele weken aan een choreografie aan het werken waar ik zo'n beetje in werd gesmeten. 't Was heel plezant maar ik wist helemaal niet welke kant ik uit moest draaien, met welke voet, hoe ik m'n armen moest houden, ... volgens mij kwam ik ongelooflijk klungelig over want zo voelde ik me althans :)

Enkele weken geleden ben ik naar een galabal geweest ter opening van het Carnavalseizoen. De hele opbrengst gaat naar de voorbereidingen voor het komende carnaval hetgeen hier verschillende maanden (!!!) duurt: vanaf januari is er elk weekend wel iets te doen met als afsluiter uiteraard de grote parades halfverwege maart. Het galabal was plezant ook al was ik serieus underdressed: een galakleed nemen ze hier heel serieus op :) De 'queens of carnaval' waren ook van de partij, allen met hun lint en kroontje en alle leeftijden werden vertegenwoordigd: een mini-miss, een volwassen miss en een 60plusser miss. Tijdens de buffetmaaltijd was er entertainment voorzien: verschillende carnavalzangers kwamen het podium op met een gigantische hoed met veren. Daarna hebben 2 live salsa-bands elkaar afgewisseld tot in de vroege uurtjes. Een plezant avondje uit, perfect om aan people watching te doen, en ik heb de mensen van m'n dansschool wat beter leren kennen aangezien ik bij hen aan tafel zat. Bovendien stond ik enkele dagen later in de krant: in de showbizzsectie van een lokaal krantje stond een hele reeks foto's van op het gala inclusief eentje van mij! M'n '15 minutes of Aruban fame' heb ik nu ook alweer gehad :) (zie foto's)

M'n allereerste karaoke ervaring is een feit! Voor Cecile haar verjaardag zijn we 's avonds naar een karaoke bar gegaan waar Cecile af en toe werkt. Uiteraard werden we lichtjes verplicht om te zingen, maar gelukkig waren we met 4 om de ellende te delen :) Toen we vooraan stonden bleken we plots 'Feest' te moeten zingen van K3 en laat dát nou net een liedje zijn dat niemand van ons kende. Het refreintje lukte vlot, maar voor de rest stonden we daar vrij belachelijk te staan vooraan. Ook het 2de liedje, 'Happy Birthday' van Stevie Wonder verliep niet geheel zoals het moest. Veel meer dan 'Happy birthday to you' wisten we niet. Gelukkig was de bar gevuld met enthousiaste Amerikanen die het maar al te leuk vonden om ons, de Belgian&Dutch girls te zien en horen zingen, ook al trok het dan op niet veel. Die Amerikanen zijn trouwens echte karaoke aanhangers: ze kennen geen grenzen noch schaamte en zingen alsof ze overtuigd zijn dat ze het kunnen :) (zie foto's)

M'n verjaardag is niet geheel verlopen zoals verwacht. Zondagavond had ik afgesproken om iets te gaan eten en drinken met enkele vriendinnen maar dat heb ik helaas moeten afbellen wegens ziek zijn. De maandag zelf begon onze echo-cursus en heb ik een heel drukke, chaotische en lange werkdag gehad. Gelukkig had één van m'n buurmeisje Noortje slingers opgehangen op m'n veranda en is ze 's avonds ook nog iets komen drinken bij mij, dus ik heb het toch een beetje als een verjaardag ervaren. Wel wil ik jullie bedanken voor de vele berichtjes en emails die ik gehad heb !!! Ontzettend leuk!

De zon is terug!!! En hopelijk voor even want de laatste tijd heeft het zoooveel geregend! De kliniek achteraan was 1 groot zwembad alsook vele rotondes en straten. De baan om tot bij mijn appartement te geraken is een zandweg en daar zijn momenteel zo grote kraters in, je moet je echt een baan zoeken tussen de gaten door om je autovering en autobanden wat te sparen. (zie foto's)

Kerstmis is nabij en dat zie je overduidelijk. Overal versiering, de radio draait het ene kerstliedje na het andere, de lichtjes hangen op en de kerstbomen (jawel, echte levende ingevoerde kerstbomen) zijn bij elke Chinese supermarkt te koop. Ikzelf hou het bij een kerstmuts en hier en daar wat kleine versiering: kwestie dat ik toch ietswat in de kerstsfeer kom zonder vrieskou hier :) Volgende week is het kerstfeest op het werk: dineetje bij het Hyatt hotel en daarna uitgaan. Iedereen heeft een geheim iemand waarvoor een cadeautje moet worden gekocht. In de tussentijd staat er een doos op het werk waarin je kleine (fop)cadeautjes kan plaatsen voor jouw geheim persoon in afwachting van 18 december. Leuk initiatief: ik ben er reeds lipgloss en snoepgoed rijker door geworden. Ik heb geen flauw idee wie mij heeft, en ik ben zeer benieuwd naar wat ik zaterdag zal krijgen!

Vorige week hebben we een echo-cursus gehad. Twee dierenartsen uit Uruguay hebben ons 6 dagen lang tijdens elke vrije minuut die we hadden zowel theoretische als praktische kennis gegeven met ons splinternieuw echo-toestel. Boeiend, leerrijk (thank god dat ik Spaans kan want hun Engels was niet denderend) maar heel lange dagen. Het leuke was dat ik vrijdag mee ben kunnen gaan naar een ranch en zoals het een ware dierenarts beaamt heb ik nog eens een rectaal onderzoek bij het paard kunnen uitvoeren, ditmaal met echo, en 2x een zwangerschap mogen vaststellen! (zie foto's) :)

Op de kliniek verloopt alles vlot. De ene dag gaat het al wat vlotter dan de andere maar bijleren doen we in ieder geval! Vanaf volgende maandag beginnen ook m'n wachtdiensten: stressy en spannend! Een kaarsje branden mag altijd! :)

Adreina is onlangs bedreigd geweest door een eigenaar in de kliniek. De man wou een oxytocine spuit kopen om de bevalling van z'n grote Napolitaanse Mastiff te bespoedigen (de teef was al meer dan 48uur bezig met enkel 2 dode pups als resultaat). Adreina weigerde, zei hem dat het onethisch was om hem enkel de spuit te verkopen zonder eerst een grondig onderzoek van de hond en een radiografie. De eigenaar werd furieus, begon te roepen en slaan op het raam. Adreina bleef resoluut weigeren en toen is de man afgedropen, met z'n zwijgzame vrouw achter hem aan. Adreina heeft een klacht ingediend, met de beelden van de beveiligingscamera als bewijsmateriaal. Ik was er zelf niet bij maar heb achteraf de beelden gezien: belachelijk hoe iemand zich zo kan gedragen! Er zijn nog enkele erge gevallen geweest op de kliniek die ik jullie niet wil ontzeggen: teken op een hond (met nadruk op teken, en daaronder zat dan ergens ook nog een grote hond), een hond met een bloedende gebroken poot die zo al weken rondliep omdat de eigenaars dachten dat het wel vanzelf ging over gaan, een hond wiens aangezicht voor de helft verdwenen was waarschijnlijk door een aanrijding maar toch al kwispelend binnenkwam (zie foto bij folder van Contreras) en vandaag een hondje wiens rug gebroken was ook door een aanrijding. Spijtig genoeg kan ik de radiografie niet online zetten want die was verschrikkelijk (de rug was letterlijk in 2 stukken).

Vorige week woensdag heb ik een vogeltje, dat door iemand was afgeleverd op de kliniek, geadopteerd en 'Chuck' gedoopt. Het diertje, een duivenjong, liep wat raar, was verzwakt en bleek geen poging te doen om te vliegen ook al leken de vleugeltjes op zich wel in orde. Na enkele dagen ontstekingsremmer, lekker eten en een grote doos als veilige schutplaats is hij vandaag toch weggevlogen! Het was leuk om wat gezelschap te hebben (ook al had hij de onaangename gewoonte om te poepen telkens ik hem vasthield), maar m'n moedergevoel is zo trots en blij dat hij z'n eigen weg is gegaan :) (zie foto's).

Ik heb een nieuwe voorraad crunchy speculaaspasta van Lotus ontdekt bij één van de vele Chinese supermarkten hier. Zo blij als een kind was ik, en dat hebben de omstaanders geweten! :) Waar een mens blij van kan worden hé?!

Ik wil jullie allemaal alvast prettige feestdagen toewensen! Zelf heb ik nog geen concrete plannen, waarschijnlijk wordt het een etentje met enkele buurmeisjes ofzo en op oudjaar naar het vuurwerk kijken (dat hier heel uitbundig en door iedereen wordt gedaan). Nieuwjaarsdag zelf heb ik jammer genoeg dienst maar 2 januari is nog een dagje vrij om lekker uit te rusten.

Lieve groetjes vanuit Aruba!
Nikita

Modder, vlooien, regen, werken en bezoek!

een korte samenvatting van de voorbije 3 weken!

Beste vrienden en familie,

Wat gaat de tijd snel : ik ben hier nu al meer dan een maand op Aruba! Een goed gevulde maand met vele werkervaringen maar ook toffe uitstapjes en m'n allereerste bezoek! Reden temeer om jullie even een update te geven over m'n leventje hier. Zet jullie schrap, maak het jullie gemakkelijk met een kopje koffie en iets lekkers bij de hand want het wordt een lang verhaal!

Eerst en vooral wat nieuwtjes i.v.m. m'n werk bij Contreras. Ik leer nog iedere dag bij! Tegelijk heb ik ook het gevoel dat ik iedere dag zaken vergeet omdat het hier zo anders werken is dan bij ons in België. Maw, wanneer ik beslis om terug te keren zal ik de Europese diergeneeskunde opnieuw moeten instuderen . Maar dat zijn zaken voor later natuurlijk. Er zijn de voorbije weken weer enkele 'eerste keren' de revue gepasseerd: m'n eerste euthanasie (die thank god vlot verlopen is), m'n eerste patiëntje gehospitaliseerd (een parvo-puppy die het gelukkig gehaald heeft), de eerste hond ooit die ik zie met een gigantische vishaak doorheen z'n bovenlip (de hond zelf liep er best wel vrolijk bij met z'n megapiercing), de eerste hond die ik zie die in z'n hals is gestoken met een mes door kinderen (!!!), de eerste hond die ik zie met een zodanig erge vlooieninfestatie dat wanneer je er insecticide op spuit en met je hand erover wrijft, je hele hand onder de dode vlooien hangt. Best wel interessante gevalletjes dus :) De eigenaars op zich zijn vaak ook een geval apart. Zo had ik onlangs een oud vrouwtje die het nodig vond, doordat haar hond problemen had met de ontlasting, om ook haar eigen darmklachten zonder enige gene te bespreken met de dierenarts (ik dus). En dan werd ze plots heel emotioneel omdat ze niet genoeg geld had om de behandeling te betalen. Het feit dat ze thuis nog 7 andere honden heeft en nog graag een grote puppy koopt, dat vindt ze doodnormaal!? Gelukkig zijn er ook heel toffe en vriendelijke eigenaars. Eén ervan had Mette en ik vorige week zaterdag uitgenodigd op z'n verjaardagsfeest omdat we zo goed voor z'n hondje Juul hadden gezorgd. En gisteren bleek één van de eigenaars een paardendierenarts te zijn in Columbia en ik mag bij hem gaan paardrijden wanneer ik maar wil! Leuk hé zo connecties op doen! :) Mette en ik hebben onlangs onze eerste geïmproviseerde bloedtransfusie uitgevoerd. Een zwerfhondje was binnengebracht door iemand van een reddingsorganisatie: het arme beest had een metalen ketting door de huid aan z'n hals zitten en dat was volledig aan het etteren. Z'n algemene conditie was ook barslecht: zo was z'n hematocriet amper 4.5% (moet normaal boven de 32% zijn voor puppy). Dus zijn Mette en ik aan een transfusie begonnen zonder deftig materiaal en zonder enige know how. Maar het is ons gelukt en het hondje is ondertussen aan de beterhand!

Buiten het werk als dierenarts zijn er uiteraard ook sociale verplichtingen zoals etentjes bij de buren, salsa @ Confessions en uitstapjes naar het strand met Cathy. Ik heb ook Jacqueline ontmoet: de vrouw dankzij wiens recruiteringsbureau ik deze job te pakken heb gekregen. Zeer aardig iemand, haar man trouwens ook en ze wonen op een sublieme lokatie: prachtige woonst en een uitzicht om bij weg te dromen. Vanavond ga ik informeren voor salsa lessen bij een club hier in de buurt. Waar beter om salsa te volgen dan op een Caraïbisch eiland vol met latino's met swingende heupen, toch?! Zondag gaan Cathy en ik naar Oranjestad, gaan kijken naar de komst van Sinterklaas! Zoiets wil ik wel eens meemaken op z'n Arubaans:)

Het weer in België valt momenteel zwaar tegen heb ik gehoord. Maar als het jullie enige troost mag wezen: ook Aruba is niet gespaard gebleven van de regen. De tropische storm (en later orkaan) Tomas heeft voor serieuze wateroverlast gezorgd. Rioleringen kennen ze hier niet waardoor de straten algauw onder water komen te staan. Gevolg: vele mensen kunnen niet buiten komen om op hun werk te geraken, de scholen zijn een dag gesloten geweest, de luchthaven was dicht en ook bij ons op de praktijk zijn er weinig mensen komen opdagen voor een consultatie. Ik kan gelukkig dankzij m'n jeep overal terecht! :)

Misschien nog even wat wist-je-datjes over Aruba en z'n inwoners:
(1) Leguanen doen niets lievers dan op hun gemakje uit hun boom klimmen (of vallen), naar het zwembad stappen en net naast de zwembadrand hun behoefte te doen om dan snel terug weg te spurten! Is grappig om te zien maar een heel onaangename geur als je aan het zwemmen bent, dat kan ik je verzekeren.
(2) Er leeft hier op het eiland een zwarte vlinder die de voorbode is van slecht nieuws. Hoe groter de vlinder, hoe erger het nieuws. Jacqueline heeft hem al een paar keer gezien en telkens stierf er kort erna iemand uit haar omgeving. Hoe groter de vlinder, hoe nauwer verwant de overledene is. Wanneer Arubanen dergelijke vlinder zien, dan wordt onmiddellijk heel het gezin binnen geroepen en mogen de kinderen niet meer op straat uit schrik dat iemand een ongeluk krijgt. Lijkt me toch best wel eng, ik hoop de vlinder alleszinds nooit te zien!
(3)Zo goed als alles staat hier aangeduid in Amerikaanse dollars. Maar als je kunt bewijzen dat je hier op Aruba woont en dus niet als toerist verblijft dan wordt het dollarteken eenvoudigweg vervangen door gulden. M.a.w., het kost je 1.8x minder!
(4) M'n rijstijl is er hier niet op verbeterd. Hoe meer moeite ik doe om de putten in de baan te vermijden, hoe meer ik erin slaag om er net telkens weer in te rijden. Tim heeft me meermaals gevraagd 'are you sure you got them all?' :) Het is trouwens al meer dan een maand geleden dat ik boven de 80km/uur heb gereden. Er bestaan hier nu eenmaal geen grote banen! Dat wordt wat als ik voor het eerst terug op de autostrade moet! :)
(5) Iedereen heeft hier een Blackberry en zit er constant mee te spelen ook tijdens het werk. Zou je in België niet moeten proberen denk ik.
(6) Dankzij het tv-kanaal voor Belgen en Nederlanders in het buitenland kan ik hier naar 'Vlaanderen vakantieland', 'thuis' ,'het nieuws' e.a. kijken! Kwestie dat ik niet teveel vervreemd geraak hé :)

Ik heb hier ondertussen de eerste Belgen ontmoet. Onlangs op het strand hoorde ik een gezinnetje dat hier op vakantie was Vlaams spreken: klinkt misschien belachelijk maar ik werd er op slag vrolijk van :) En gisteren stond er plots een vrouw uit Limburg voor m'n deur, die weliswaar al 15jaar geëmigreerd was naar Curaçao. Ze wou mij overtuigen over al de pracht en praal die God op deze wereld heeft gebracht, want 'ja' zei ze 'we weten allebei dat die hele theorie van Darwin niet volledig klopt hé'. Dan kom ik eindelijk een Vlaming tegen en dan wil ze me bekeren!

Vorige week zaterdag is Tim toegekomen, een vriend uit North Carolina, om 5daagjes te spenderen op Aruba. Ik had gelukkig enkele dagen verlof kunnen krijgen zodat ik m'n taak als gastvrouw toch op een goede manier kon volbrengen. Het was zeer leuk om een bekend gezicht te kunnen opwachten aan de luchthaven en hem rond te leiden op 'mijn' eiland. De eerste avond zijn we naar dat feestje gegaan van Juul: is uiteindelijk een heel gezellige avond geworden, iedereen deed veel moeite om Engels te spreken met Tim, het eten was lekker en de sfeer zeer gemoedelijk. Ondanks de vele regenbuien hebben we toch ook wat van het eiland kunnen zien. Zo zijn we een klein en eenzaam strandje gaan opzoeken aan de Noordkust. Nu moet je weten dat die Noordkust heel ruw terrein is, met pistes en modderpoelen: zonder 4x4 geraak je er niet. En dan hebben Tim en ik ondervonden! De weg naar het strandje was bij momenten verschrikkelijk te noemen: gaten in de baan om u tegen te zeggen en modderpoelen waarvan je denkt dat het ieder moment in de auto kan gaan lopen. Net vóór we het strand bereikten moesten we nog door 1 modderpoel heen. Leek simpel op het eerste zicht tot algauw bleek dat de poel dieper was dan verwacht en we vast kwamen te zitten. M'n rechter achterwiel raakte de grond niet en draaide maar rondjes in de modder, de andere 3 wielen hadden desondanks de 4x4 aandrijving niet genoeg kracht om de auto eruit te rijden. Tim is uitgestapt om te duwen en ik moest zachtjes gas geven zei hij. Dat heb ik blijkbaar verkeerd begrepen dus ik duw veel te hard op de gaspedaal met als gevolg dat niet alleen m'n volledige jeep onder de modder hing maar ook Tim! Hilarisch moment, en hij kon er gelukkig ook goed mee lachen. Even later was ons teamwerk (hij duwen en ik achter het stuur) toch een succes en konden we het strandje bereiken. Gelukkig maar, want we zaten daar echt in the middle of nowhere en helemaal alleen, niemand om ons uit de modder te helpen :) Uiteraard zijn we ook naar iets gemakkelijk te bereiken plaatsen gegaan zoals het mooie en rustige Baby beach en de California Lighthouse. Beide plaatsen bevinden zich respectievelijk in het zuiden en het noorden van het eiland: het duurde amper 45min ongeveer om van het ene punt naar het andere te gaan :) Aruba een klein eiland noemen is een understatement :)

Foto's zijn soms leuker dan verhaaltjes dus heb ik er enkele nieuwe opgezet van de kliniek en van m'n bezoek! Veel kijkplezier! :)

Hasta la proxima! Ayó!

Cachos y pushis

m`n eerste werkweek als dierenarts!

Het is zover : Nikita is officieel als dierenarts aan de slag gegaan! Ik heb er nu 6 dagen Arubaanse praktijkervaring op zitten en het bevalt me best wel! De sfeer tussen het personeel onderling is heel plezant en de klanten zijn vriendelijk,zelfs tegen de pas beginnende en veel te jong uitziende dierenarts uit België. Een oudere man bood me zelfs privé-les papiamento aan :) . Ik merk wel dat mijn Spaans een goede manier is om de drempel tussen dierenarts en cliënt wat te verlagen. De mensen appreciëren het dat ze in hun eigen taal hun verhaal kunnen doen. Stap voor stap begin ik de lokale aandoeningen en behandelingen te (her)kennen, ook al vraag ik nog heel veel aan m'n collega's. Om een voorbeeldje te geven: 80% van alle honden op Aruba heeft Ehrlichia (een venijnige parasiet van de witte bloedcellen die overgedragen wordt door de alom vertegenwoordigde teek hier op het eiland). Een ziekte die ik amper in m'n cursus heb zien staan, hier daarentegen wordt elke patiënt erop gecontroleerd. Nog een voorbeeldje: Parvovirus zien we bij ons amper doordat we vaccineren maar hier krijgen we gemiddeld enkele besmette puppies per week binnen! Verschrikkelijk om te zien hoe slecht deze beestjes zich wel niet voelen. Ondertussen kan ik ook hartworm herkennen onder de microscoop (plezant om de kleine wormpjes te zien kronkelen tussen de rode bloedcellen door, iets minder plezant voor de hond in kwestie). En ik heb ook m'n eerste sterilisatie van hond en kat achter de rug! Je ziet: een goed gevulde en gevarieerde eerste week! We behandelen voornamelijk honden (cachos in het papiamento) en katten (pushis) maar begin deze week stond er plots een ezel in de wachtzaal (niemand die daar raar van opkijkt), om een radiografie van z'n poot te laten nemen. Nu we digitale radiografie hebben wordt hier volop gebruik van gemaakt! Begin december krijgen we trouwens ook een cursus echografie! Ik heb geluk dat ik net nu begin te werken, nu Contreras Veterinary Services in deze nieuwe technieken investeert!

Vandaag kwam een tv-crew langs om Ricardo te interviewen i.v.m. een programma over 'latino's in de wereld'. Ricardo en Adreina zijn namelijk beiden van Venezolaanse afkomst. Op het einde wou de cameraman een beeld van mij erbij. Dus daar stond ik dan voor de camera, als blanke Belgische dierenarts voor een show over latino's :). Ik ben eens benieuwd naar het eindresultaat.

Gisteren nogmaals gaan salsa dansen met Mette, Stefanie en Darwin, een Venezolaanse vriend van hun. Eén van de vaste klanten vrijdagavond in die bar is een dansleraar en tevens vriend van Darwin: een ietswat bizar man maar fantastisch om mee te dansen! :) Deze ochtend was het iets minder plezant om op te staan om te gaan werken, maar dat neem ik er graag bij.

Ik heb vernomen dat het in België koud en miserabel weer is voor de moment. Als het een troost mag wezen: het heeft hier gisteren en vandaag ook geregend. De temperaturen blijven echter hoog. Als ik in m'n eigen jeep op de armzalige wegen rij hier vol met putten, voor de helft onder water gelopen, en de vochtige warme buitenlucht opsnuif, dan voel ik me pas echt in de tropen! :)

Veel liefs vanuit Aruba,

Nikita

Final week before I start to work!

Bon tardi

We zijn alweer een dikke week verder en ik heb toch weer wat te vertellen :)

Ik heb dag in dag uit naar een geschikte 2dehands wagen gezocht. Krantjes gelezen, sites bekeken, mensen opgebeld, afspraken gemaakt en uiteindelijk veel auto's in het echt gaan bekijken en proefritjes gemaakt. Even onder de motorkop kijken en doen alsof ik er iets van weet om na wat professioneel gestaar naar de motor over te gaan tot :' ok, mag ik dan nu even het reservewiel zien in de koffer?' :) Het moet een grappig zicht geweest zijn: Nikita die de vering en de wielen van een auto controleert, op de grond gaat liggen om eventueel roest vast te stellen, ... Gelukkig had ik een back up: indien de auto mij interesseerde regelde ik een 2de afspraak en nam ik Renny mee, de man van mijn bazin Adreina, als expert. Zijn mening heeft meermaals de doorslag gegeven: ik zo happy als een klein kind met een lolly omdat ik een goede auto gevonden had en dan zegt hij na z'n proefritje: 'nee Nikita, deze zou ik echt niet kopen'. En hop, op zoek naar de volgende dan maar! Donderdag was het bijna zover: ik was van plan om een Chevrolet Corsa aan te schaffen toen ik enkele uren ervoor (heel last minute maar dat past bij Aruba) een jeepje te koop zag staan. Onmiddellijk een afspraak gemaakt en Renny meegenomen. Hij gaf z'n goedkeuring, de Chevy afgebeld (tot groot ongenoegen van de eigenaar) en een bod gedaan op de jeep. 24 uur en heel wat heen en weer gerij voor administratieve redenen later staat er nu voor mijn deur een Suzuki Grand Vitra soft top van het jaar 2004 (zie fotos Patiri)! In België zou ik nooit een jeep kopen maar hier op het eiland past het wel, en het is natuurlijk lekker hoog zitten in zo'n auto!

Vorig weekend naar het International Jazz Festival geweest met Mette, een andere dierenarts Stefanie en een Ier Matthew. Gelukkig waren niet alle optredens Jazz maar zat er ook wat ska, reggae en zelfs een salsaband bij! Leuke avond al had de rest wat last van een kater de volgende dag door de fles Bacardi 151 die ze gekocht hadden. Het alcoholpercentage (75.5%) hadden ze pas op het einde van de avond op de fles zien staan :) Grappig detail: op 1 van de kraampjes kon je frietjes in een puntzak kopen (excuseer: patat in een puntzak), en dat op een eiland in de Caraiben! (zie fotos)

Met m'n buurmeisje Cathy ben ik zaterdag naar Palm Beach gegaan, het strand waar alle grote hotels staan. Zalig warm en mooi water, al ben ik natuurlijk ietswat verbrand naar huis gegaan. Misschien wordt het vandaag of morgen opnieuw een dagje strand.

Gisteren was het Cathy haar verjaardag en zijn we met z'n vieren (zij, ik en 2 van haar collega's) gaan eten in Oranjestad (zie fotos) en daarna iets gaan drinken aan de High Rise Hotel scene. Dat is aan Palm Beach en bestaat uit de ene bar/restaurant naast het andere waar er overal in dollars wordt betaald (staat trouwens ook in dollars op de menukaart). Ik wordt er een beetje misselijk van eerlijk gezegd (het lijkt allemaal zo nep), maar ja: dat is het leven op een toeristisch eiland hé! Maar we zijn gisteren ook naar een club geweest waar elke vrijdag latin muziek wordt gedraaid. De dansvloer staat dan letterlijk omringd door latino's die op de uitkijk staan om meisjes te vragen om te dansen. M'n eerste danspartner was direct raak: hij kon zeer goed leiden en het was zalig om na zo'n lange tijd nog eens merengue-bachata-salsa te dansen!

Zondag was het bbq bij Ricardo, m'n andere baas, thuis. Blijkbaar doet hij niets liever dan mensen uit te nodigen voor etentjes . Het eten was heerlijk en de sfeer plezant. Leuk om je werkgevers op een iets familialer terrein te leren kennen.

Een leuk weetje: de kindjes hier op Aruba krijgen geen zwemles in een door chloor doorweekt zwembad maar gewoon in de Caraibische zee! Zalig nietwaar? Het strand hier dient ook als decor voor menig trouwpartij. Onlangs m'n eerste kappelletje op het witte strand zien staan. Klinkt op zich wel mooi en romantisch maar omringd worden door vreemden die fotos van je trouw nemen lijkt me iets minder aangenaam.

Ik heb enkele foto's van m'n apartementje hier in Patiri op de blog gezet: zo hebben jullie een beter idee van hoe m'n dagelijks leventje er hier wat uitziet. De kat die ik 2 dagen lang op bezoek heb gehad bleek jammer genoeg van de overburen te zijn, waarschijnlijk even verdwaald. Jammer maar dat gezelschap heb ik moeten afgeven.

Ik krijg binnenkort wel al bezoek: een vriend uit North Carolina komt me in november opzoeken. Een eerste bezoekje waar ik naar kan uitkijken!

Enkele dagen geleden heb ik reeds enkele uurtjes op de praktijk gestaan. We kregen uitleg over het zopas geïnstalleerde digitale radiografie toestel: impressionant wat je er allemaal mee kan doen, en ontzettend handig! Nu maandag is m'n echte officiële eerste werkdag: enorm spannend om eindelijk aan de slag te gaan als dierenarts! Hopelijk wordt ik nog een beetje begeleid ook al vertelde Mette me dat zij er zo'n beetje in gesmeten werd. We zien wel! Een kaarsje branden voor me mag altijd! :)

Zo mensen, dit was het voor vandaag! Tot de volgende!

Ayó,
Nikita