Wow, laatste update dateert al van augustus. M'n welgemeende verontschuldigen voor de langdurige stilte langs mijn kant. Het is niet zo dat mijn leven buitengewoon interessant is geweest de voorbije maanden, maar de combinatie van full-time werk met studeren voor het BCSE examen nam zowat al m'n (vrije) tijd in beslag.

Om even in de sfeer te blijven van Thanksgiving, hetgeen ik net voor de eerste maal heb gevierd in Amerika, wil ik graag even de tijd nemen om jullie allemaal tebedanken. Vrienden en familie, omdat ieder van jullie op één of andere manier m'n leven heeft beïnvloedt. Bedankt voor alle hulp, steun and for being there!

Ik ben net terug van een mentaal uitputtende reis naar Raleigh. 2 weekjes vakantie dacht en hoopte ik, maar dat is helaas anders uitgevallen. Soit, na één weekje nog wat studeren en voorbereiden was het eindelijk zover: op 1 december heb ik 4uur lang aan het theoretisch diergeneeskundig examen gewerkt (Basic Clinical Science Exam). Er waren vragen bij die ik amper begreep, Engelse termen waar ik nog nooit over had gehoord, maar ik troost me met de gedachte dat ik niet méér had kunnen studeren met het studiemateriaal dat ik ter mijn beschikking had in Aruba. Op zich is het examen OK gegaan, maar meer dan dat kan ik niet zeggen. In principe sturen ze na 14dagen het resultaat op met de gewone post. Inderdaad, u leest het goed: in deze tijd waar elke Amerikaan met een Iphone, Ipod én IPad op straat loopt beslissen zij om zo'n belangrijk resultaat enkel en alleen met de simpele post te versturen. De vorige brief die ik van hen heb ontvangen, heeft er meer dan 3mnd over gedaan! Een postduif nr Aruba sturen zou nog sneller zijn maar ja, dat is dan weer tegen hun voorschriften in

Gelukkig heb ik ze net kunnen overtuigen om me het resultaat toch elektronisch door te sturen.

Behalve dit examen heb ik ook met verschillende mensen gesproken die tot het Internship Selection Committee behoren van North Carolina State University. Dr.DeFrancesco, een cardiologe die ik heb leren kennen tijdens m'n externship daar in de zomer van 2010, heeft me op sleeptouw meegenomen en me alle belangrijke mensen leren kennen. NCSU wil dit jaar weer graag 1 buitenlandse intern hebben in de groep,blijkbaar zorgt dat voor een aangename sfeer, en Dr.D heeft haar collega's trachten te overtuigen dat ik toch wel de perfecte buitenlandse intern zou zijn . Een echte schat is ze. Maar hier zijn de feiten: NCSU krijgt elk jaar meer dan 400 kandidaten voor 10 internship posities, waarvan een 40tal applicaties van buitenlanders zoals ik. Maw, ik heb ongeveer 1 kans op 40 om het te halen. Alle gesprekken verliepen super vlot, het was heel casual allemaal, heel gemoedelijke sfeer en ik had er een goed gevoel bij. Maar het is allemaal op z'n Amerikaans, maw, het lijkt alsof ze je allemaal geweldig vinden, maar of ze binnen enkele maanden nog steeds dezelfde mening delen tijdens de selectie gesprekken is nog maar de vraag. Nu ja, voorlopig denk ik nog even aan de lieve woorden van mensen zoals Dr.D, Dr.Atkins en sommige van de residents die me het internship van harte gunnen. Ik duim vnl. voor NCSU aangezien de mensen mij daar beetje kennen en het gewoon 1 van de beste diergeneeskundige hospitalen is ter wereld. Het nieuwe gebouw, actief sinds ongeveer een half jaar, is gewoonweg spectaculair te noemen: gigantisch, alle mogelijke apparatuur die je je maar kan wensen, ... en ze hebben een uitstekend internship programma. Maar ik stuur m'n applicatie ook op naar enkele andere universiteiten oa Cornell en Georgia. Aangezien ze mij daar helemaal niet kennen schat ik mijn kansen zo goed als nihil in maar we kunnen maar proberen hé! Begin februari, dan weet ik het resultaat wat betreft dit matching program voor het internship en zal ik eindelijk verdere plannen kunnen maken voor 'mijn toekomst'.

Want momenteel is het woord 'onzeker' nog een eufemisme te noemen wat betreft m'n verdere plannen. Tot nu toe staat 1 ding vast: ik blijf in Aruba tot eind april. Daarna wil ik Inka gaan bezoeken (en hopelijk een reunie houden met de ouders erbij: het hele gezinnetje nog eens compleet, dat is lang geleden), en begin juni moet ik naar Canada voor de bruiloft van Marie-Renée, één van m'n allerbeste vriendinnen. Indien ik op miraculeuze wijze het internship behaal, dan ga ik in juni naar the States. Zoniet ... ??? Iemand enige suggestie?

En dan nog even wat nieuws ivm mijn Arubaans eilandje.

De voorbije maanden heeft de natuur lelijk huis gehouden op het kleine eilandje. Er heeft een kleine aardbeving plaatsgevonden: ik voelde de schok van 4.6 op de schaal van Richter toen ik buiten op m'n terrasje zat en dacht werkelijk dat het een zware vrachtwagen was die in m'n straat reed

Korte tijd later was er een windhoos die erge schade heeft toegebracht aan gebouwen zoals scholen, kerk, ... De regen is ook opnieuw begonnen, maar tot nu toe gelukkig (nog) niet zo erg als vorig jaar.

De voorbije maanden stonden vooral in het teken van studeren maar ook m'n autootje heeft lange tijd voor problemen gezorgd. Er zijn verschillende monteurs, redelijk wat geld en tijd aan te pas moeten komen maar hopelijk blijft ze het nu goed doen tot ik vertrek!

Enkele leuke dingen die beleefd heb: Halloween vieren, leuk beach tennis tournament (met een hele resem Brazilianen die , naar mijn mening, veel te spannende speedo's of te weinig bedekkende bikini's dragen

), geholpen met het castreren van ezels, voor het eerst in m'n 'carriere' een jonge hond met tetanus gezien, een kleine chihuahua die is bevallen van maar liefst 10 puppies (dat is niet overdreven, er is gelukkig geen keizersnede bij te pas gekomen, alleen wat oxytocine en ze doen het allemaal goed), m'n eerste pyometra bij hond (en kat!) geopereerd, een spoedgeval tijdens m'n w-end wachtdienst zien arriveren in een echte humane ambulance inclusief sirene, en een straatkat naar the States kunnen sturen die helaas vermoedelijk FeLV positief is (voor de kenners onder jullie: Elisa positief, maar IFA negatief) maar wiens nieuwe baasjes een speciaal tehuis hebben gevonden voor dergelijke katten. Zo krijgt ze een veel beter leven dan dat haar hier ooit zou gegund zijn geweest.

We hebben er een nieuwe dierenarts bij! Jose, een Venezolaan, heeft enkele maanden geleden z'n eindstage bij ons gelopen en dat is zo goed meegevallen dat Ricardo en Andreina hem onmiddellijk een contract hebben aangeboden. Hij is nu reeds een week bij ons voltijds aan de slag. Leuk om opnieuw wat 'vers bloed' in de kliniek te hebben. Alleen jammer dat z'n talenkennis beperkt is tot Spaans en basis Papiamento. Dus alle 'macamba's' (paiamento woord voor Nederlanders) komen automatisch bij mij terecht. Wat ze gaan doen na april is nog maar de vraag.

Helaas zijn er ook erge dingen gebeurd. Zo is het huis van m'n baas Ricardo deels afgebrand wegens een defect tv-toestel dat uit het niets is ontploft. Gelukkig is het bij materiële schade gebleven, ook al waren er verschillende mensen thuis op het moment van de brand, en heeft Gucci de chihuahua het, desondanks rookintoxicatie en bijhorende geur naar gerookt vlees, ook gehaald.

M'n zusje zit in Australie, maar dat weten jullie alvast allemaal aangezien jullie trouw haar blog lezen

Ze doet het goed daar, ik ben er erg trots op en kijk uiteraard uit naar het moment dat ik ze daar ga kunnen bezoeken!

En om af te sluiten nog een extra leuke positieve noot: ik kom in januari voor een dikke week naar België!!! Van 3 tot 11 januari bevind ik me opnieuw op Belgische bodem. Waarschijnlijk is dit veel te korte tijd om iedereen terug te zien, maar ik doe m'n best!

Ik heb er na 1 jaar en 3 maanden ongelooflijk veel zin in!

Ik wens jullie allemaal alvast heel fijne feestdagen toe! Een officieel kerstkaartje volgt nog!

Tot snel hopelijk!