Hup Holland Hup .... of dan toch maar niet

Ikke meedoen met de oranje gekte? Helemaal gekleed in het oranje en dan luidkeels “Hup Holland Hup” roepen? I don’t think so. Dat was ik 2jr geleden. Nu schiet er van mijn principes niet veel meer over. Inderdaad, Nikita heeft het voor elkaar gekregen om geheel gekleed in de kleuren van Holland, te staan supporteren voor het Nederlandse elftal terwijl ze de typische voetballiedjes meebrult “Wij worden kampioen … wij houden van oranje …”. Zucht … hoe is het zover kunnen komen?!

Nu moet ik toegeven dat ik bij de eerste wedstrijd nog alle vertrouwen had dat Oranje ver ging geraken. Bij de 2de was dat al iets minder en bij de 3de hoopte ik zelfs stiekem dat Portugal doorging i.p.v. Nederland. Vanaf nu supporter ik trouwens resoluut voor Spanje. Maar shhhhh …. dat mag ik hier natuurlijk niet luidop zeggen Langs de ene kant is het best wel jammer dat Nederland niet doorgaat want het is eigenlijk leuk om te zien en om deel van uit te maken, van die Oranje Gekte. Nu ja, mijn kleedje gaat mee terug naar Belgie en mischien kan ik het binnen 2jr nog eens opnieuw uit de kast halen!

M’n lange reis van 5weken-2 continenten-10 vluchten zit erop! Jammer want het is de moeite geweest. Australie is een prachtig lang, en 3wkn is veeeel te kort om veel te kunnen bezoeken, maar toch hebben we er van genoten. Eerst samen met de ouders erbij gezellig met de campingvan rondgetrokken in Cairns, en daarna nog even wat quality time met mijn zusje doorgebracht. Voor meer details en voor de mooie foto’s stuur ik jullie door naar Inka’s blog, die alles dag per dag heeft beschreven! Ik zou het zelf niet beter kunnen verwoorden (en ben te lui om het te proberen), dus daarom, allen daarheen! http://inkavanwonterghem.reismee.nl/reisverhaal/191806/bezoek-van-mijn-ouders-en-grote-zus/

En dan daarna richting Montreal in Canada voor de trouw van Marie-Renée: mijn beste vriendin sinds ik 11jr was en we elkaar voor het eerst zagen op de introductie dag in Union School, Haiti! Ik ben een weekje eerder toegekomen zodat ik hen nog kon helpen met de laatste details en zodat we uiteraard nog voldoende tijd hadden om mijn outfit als bruidsmeisje bij elkaar te zoeken. Grappig detail: nadat we letterlijk tientallen winkels waren binnen-en buitengegaan zonder resultaat vonden we dan uiteindelijk toch het kleedje in de exact juiste kleur; en net diezelfde winkel heeft 1 dag later last gehad van de hevige regenval waardoor alle kledij beschadigd was! Van goede timing gesproken! Hun trouw zelf was fantastisch, zo een mooie romantische dag, ik krijg er bijna weer tranen van in mijn ogen door er nog maar aan te denken. Het was heerlijk om het eens van zo dichtbij mee te maken aangezien ik nu echt deel uitmaakte van de bridal party. Marie en Olivier zagen er zoo gelukkig en verliefd uit, er zijn ontzettend veel traantjes van geluk gevloeid, mijn speech is goed verlopen, het feestje was leuk, …. Een trouw en een koppel om jaloers op te zijn!

Nu mijn reis achter de rug is, is het ook officieel aftellen begonnen voor m’n teruggreis naar Belgie. 7 augustus is het zover, nog5 weken werken …. and that’s it

Ik kijk er nu al met gemengde gevoelens tegenaan, dat vertrek. Soit, eerst ga ik volop genieten, dit w-end naar fantastische optreden van Juanes geweest en vanavond DJ Chuckie, veel naar het strand gaan, en vooral heel veel dansen!! Dit wordt dus waarschijnlijk m’n voorlaatste update op de blog, daarna nog eentje over het afscheid en dan zit ook dit verhaal er definitief op voor mij.

Ayó! Nikita

onverwachte wending

Bon diatur hende!

Hier spreekt Dierenarts Nikita, of zoals ze me vaak op m'n werk noemen: ‘reina', ‘princesa', ‘amor', ‘mammita', .... hetgeen respectievelijk koninging, prinses, liefje, mammi betekent

Tja, die Latino's zijn nu eenmaal heel familiair ... alhoewel ‘doctora' wel beter klinkt

Onverwacht toch nog een extra update op m'n blog. Want .... trommelgeluid ... Nikita wordt 1 van de nieuwe interns aan de universiteit van Gent!! Concreet betekent dit dat ik mijn heerlijk eilandje verlaat begin augustus. En dat ik ondertussen zoveel mogelijk van m'n Arubaans to-do-lijstje wil schrappen en uiteraard op camera wil vastleggen zoals kamperen op het strand en gaan paardrijden aan de noordkust.

Het Paasw-end was heel erg plezant, vooral omdat ik geluk had dit jaar en geen enkele dienst moest lopen tijdens dit 4-daags w-end! Karin en ik zijn gaan wandelen aan de Noordkust en hebben een mini versie van de Natural Bridge ontdekt die, in tegenstelling tot het origineel, nog niet is ingestort en dus eigenlijk zelfs bijzonderder is. Iets verderop temidden van hoge zwarte rotsen was er een mini Natural Pool, helemaal voor ons alleen (als je de honderden mini krabjes niet meetelt weliswaar). Heerlijk plekje: lekker afkoelend water, een briesje en het geluid van de woeste golven die op de rotsen inbeuken, .....

De volgende dag hielden Stacy (een Britse vriendin van me) en haar vriend Dean een bbq op een klein privé-strandje dicht bij hun huis. Ze hadden een nabijgelegen grot gezellig ingericht met kaarsjes! Zo gezellig zelfs dat we besloten om er allemaal te overnachten. Luchtmatrassen of matjes hadden we niet dus dan maar op een dubbele handdoek op het strand, en dat tijdens de volle maan! Klinkt idyllisch maar comfortabel is iets anders! Na heel weinig geslapen te hebben, doet een frisse duik in het warme water natuurlijk veel goed! Daarna waren we echter zo uitgeput dat we een decadent dagje hebben gehouden op Nikky Beach, inclusief übercomfortabel ligbed en bijhorende cocktails! Zucht, .... wat een moeilijk leven hebben wij hier toch :)

Het voorbije w-end ben ik eindelijk gaan paardrijden!! Samen met nog enkele andere meiden hebben we een 2-uur durende tocht gedaan aan de Noordkust met fantastische mooie uitzichten over het ruwe deel van Aruba. Hoogtepunt was het galloperen in de duinen: de paarden waren niet te houden en gingen al volop in gallop van zodra ze het zand nog maar zagen! Want uiteraard had Nikita p zo'n moment nul komma nul controle over haar paard :p Zeer toffe ervaring, al ben ik erna toch enkele dagen op een zacht kussen moeten gaan zitten

En oh ja, ik ben ook nog op city-trip geweest naar het enige echte Bogota, Colombia!!

Idd, het land van de rebellenbeweging FARC, de drugsbaronnen en ontvoeringen. Maar tevens ook het 3^de meest gelukkige land ter wereld (volgens een studie uitgevoerd in 2008), een land waar recycleren verplicht is (dit itt tot Aruba); waar elke zondag in Bogota grote straten worden afgezet zodat de zwakke weggebruiker zonder problemen kan fietsen, rolschaatsen en wandelen; waar een nultolerantie heerst voor 'rijden onder invloed' en waar elke bewoner kan dansen en alle teksten van liedjes luidkeels meezingt! Bet you didn't know that about Colombia huh?
Nu, ik was voorbereid .... heel goed voorbereid. Ik kende het nummer van de lokale politie uit het hoofd en zelfs de Belgische ambassade daar was op de hoogte van mijn komst :p Gelukkig kon ik bij een vriend logeren die me wegwijs heeft gemaakt in Bogota en me z'n oude Blackberry leende zodat ik steeds in contact kon blijven met hem als ik op m'n eentje de stad ging gaan verkennen. En ik heb me echt waar nergens onveilig gevoeld, in tegendeel. Bogotá heeft een mooi historisch centrum, het is een echte studentenstad met vele bars, clubs en restaurantjes, heel vriendelijke mensen, leuke musea (oa het Botero musea: kunstwerken met obese mensen als onderwerp), lekker eten (oa Andres, Carne de Res: ongelooflijk bizar moeilijk te omschrijven interieur en een gigantische menukaart, echt de moeite waard), en bovendien is de stad omgeven door echte groene bergen. Niet zoals de Hooiberg hier op Aruba wat eerder een droge heuvel te noemen is :p Heerlijk om nog eens wat groen te zien! We zijn gaan dansen, ik heb m'n eerste theaterstuk in het Spaans gezien (een grappige komedie) en heb een cathedraal bezocht binnen een oude zoutmijn. M'n reis was absoluut de moeite waard! Als je maar de kou (Bogota zit heel ver boven het zeepeil), de regen en het dramatische never-ending verkeer erbij neemt. En het verkeer is echt verschrikkelijk: 24/7 nonstop. Er heerst een regel waarbij elke bewoner 2dagen per week z'n auto niet mag gebruiken tussen 8am en 8pm. Dit is afhankelijk van de nummerplaat waardoor uiteraard de rijkere mensen simpelweg een 2^de auto hebben gekocht! Maw, heel veel heeft deze maatregel niet geholpen. Ook moet je goed kunnen hoofdrekenen als je Colombia bezocht want in Colombiaanse Pesos (COP) zijn alle bedragen heel erg groot. Zo kwam een bedelaar ons vragen of we 2500cop konden missen. Ik vond hem eerst heel arrogant om zo'n bedrag te vragen maar besefte toen dat het eigenlijk amper $2 is

Dit reisje heeft me ongelooflijk veel zin gegeven om meer te ontdekken van Colombia en de rest van Latijns-Amerika, liefst met de rugzak. Uiteraard zou ik m'n ouders er ditmaal dan wel van op de hoogte brengen op voorhand

Maar helaas vrees ik dat me hier nog veel te weinig tijd rest.
Nog amper 3 ½ maandjes en ik moet m'n eilandje verlaten!! Dus nu zoveel mogelijk genieten van alles wat Aruba te bieden heeft.

Hup met de geit, of zoals ze in Colombia zeggen: Epale!!

2012 has begun .... change of plans

Howdy y'all!

2011 is afgelopen, het nieuwe jaar is begonnen: tijd dus voor een mini-update van m'n leven hier op mijn eiland.

De feestdagen waren een mengeling van wachtdiensten lopen en feestjes. Kerstavond was sushi + het gaan bezoeken van Cas Di Luz: een structuur die ze elk jaar opnieuw bouwen en geheel versieren met lichtjes. Ik had het vorig jaar gemist, maar het is echt wel eens leuk om te zien . Op oudejaarsavond heb ik tot half 12 op de kliniek gezeten omdat een hond z'n oor had gesneden en moest gehecht worden, maar gelukkig was ik net op tijd bij Moomba Beach om op geheel gepast wijze af te tellen met de voetjes in het zand, kijkend naar het vuurwerk en met champagne in de hand, gevolgd door een lekker strandfeestje! Op nieuwjaarsdag was het ook opnieuw bij Moomba te doen: naar Nederlandse traditie houden ze daar jaarlijks een ware Nieuwjaarsduik inclusief de oranje mutsen en warme erwtesoep achteraf. Toegegeven, het water hier is een stuk aanlokkelijker dan bij ons en echte ijsberen kan je ons hier ook niet noemen, maar toch plezant sfeertje om aan deel te nemen! Foto's hierover staan op de blog!

In januari was het dan zover: na 1 jaar en 4 maanden was ik nog eens opnieuw op Belgische bodem! Eén week lang heb ik kunnen genieten van de Vlaamse taal (inclusief het dominerend westvlaamse accent in gent-centrum

), de warme wafels en koffiekoeken, het grauwe weer, m'n mooie winterjas die al die tijd eenzaam heeft zitten hangen in m'n kast in Belgie, en uiteraard de quality time met vrienden en familie. Helaas was alles, gezien m'n tijdsbeperking, nogal gehaast, iedereen moest het met slechts enkele uurtjes doen waarvoor m'n excuses. Maar ik vond het echt super om jullie nog eens te kunnen vastpakken en leuk mee te babbelen! Heeft me veel deugd gedaan! Aan zij die ik helaas niet heb kunnen zien, het spijt me, hopelijk komt daar in de toekomst snel verandering in.

En dan Amerika ..... het goede nieuws is dat ik geslaagd ben voor het theoretisch examen dat ik eind vorig jaar ben gaan afleggen in Raleigh. Maar helaas heb ik sinds enkele weken vernomen dat ik niet ben verkozen voor een internship. Ik had me er altijd heel realistisch op voorbereid en ik wist dat m'n kansen miniem waren, maar als je het dan officieel online ziet staan, dan doet het toch nog pijn. Ik heb hier het voorbije jaar constant over zitten dromen, ervoor gestudeerd, interview gedaan, ... maar het heeft niet mogen zijn. Amerika isn't meant to be ... just yet.
Ik ben nu andere opties aan het bekijken zoals internships in Europa. In afwachting van iets concreet blijf ik hier gewoon lekker werken. Nu al de stress van Amerika kan ik me nu weer iets meer ontspannen en opnieuw wat meer genieten van het zalige leventje hier op Aruba. It's not that bad!

Marie was opnieuw op bezoek!!! Net zoals vorig jaar was ze er weer voor de Superbowl, die hebben we op groot scherm gevolgd op het strand en man, wat was het een spannende wedstrijd. Maar de Giants hebben gewonnen, wohoo! Helaas werd het begin van haar bezoek een beetje overschaduwd door het slechte nieuws van Amerika, maar aan de andere kant ben ik superblij dat zij hier toen bij mij was. Dankzij haar ben ik erin geslaagd om het opzij te schuiven en hebben we een fantastische week gehad, met als hoogtepunt een soort bachelorette w-end (Marie trouwt nl in juni en ik ben erbij als bruidsmeisje!). Een lekker dagje spa dat ik haar cadeau heb gedaan, gevolgd door 2 avonden vol zalige uurtjes dansen, een carnavalsparade by night en een heerlijke brunch bij het mooie Hyatt hotel (ons tafeltje stond naast een grote vijver met zwarte zwanen ... echt waar idyllisch!). En het is Marie zo goed bevallen dat ze hier aanstaande vrijdag terugstaat

Weliswaar slechts voor een lang w-end, maar toch, ik kijk er weer halsreikend naar uit!

Op het werk gaat alles prima. Er zijn wat technische problemen met Jose, de nieuwe collegea. De immigratiedienst is er nl. op af gestuurd om hem te vinden en uit het land te zetten, omdat zijn papieren nog niet in orde waren. Nu is dat meestal op zich geen probleem, ik heb hier in het begin ook 3mnd illegaal gewerkt, maar door een persoonlijke vete tussen mijn baas en haar ex die bij de immigratiedienst werkt, is Jose tijdelijk 'on hold' gezet in afwachting dat hij alles in orde krijgt. Dit wil zeggen dat we nog steeds maar met 3 dierenartsen zijn wat in de voorbije maanden geresulteerd heeft in veel werk en vooral vrij veel wachtdiensten! En helaas zijn we nu ook een canine virus rijker op Aruba, nl het Distempervirus: een heel besmettelijk en bijna steeds fataal virus dat zelfs gevaccineerde honden kan besmetten. Het is 5jr geleden dat het hier voorkwam (en toen was er een ware epidemie waarbij ze op mijn werk 10-20 honden moesten euthanaseren per dag!), en nu is het opnieuw binnengesleept via Curaçao. Tot nu toe valt het gelukkig nog mee, en ik hoop dat het hier bij blijft. 't Is echt niet prettig om te zien, geloof me.

En bijna is het zover .... 1 mei vertrek ik voor 3 weken naar Australie waar de familie Vanwonterghem-Van Noten opnieuw herenigd zal zijn! Met ons 4'tjes gaan we 2weken lang rondtrekken tussen Brisbane en Cairns. Ik kijk er zooo hard naar uit! Can not wait!
Daarna vlieg ik door naar Canada voor Marie haar huwelijk, waarvoor ik trouwens nog dringend een speech moet schrijven, bruidsmeisje zijnde

Dus m'n volgende update zal waarschijnlijk het relaas zijn over m'n reis 'down under', en hopelijk krijg ik positief nieuws ivm m'n toekomst op diergeneeskundig vlak. In de tussentijd blijf ik gewoon lekker genieten van het zonnige leven hier.

Ik hoop van harte dat jullie het jaar allemaal op een gezonde en inspirerende manier zijn begonnen!

Ayó,

Nikita

Happy Holidays

Bij deze wens ik jullie allemaal een zalig kestfeest en een buitengewoon fantastisch 2012 toe! Moge het een jaar worden met net dat ietsje meer!

Groetjes

Nikita

I'm still alive ... and kicking!

Wow, laatste update dateert al van augustus. M'n welgemeende verontschuldigen voor de langdurige stilte langs mijn kant. Het is niet zo dat mijn leven buitengewoon interessant is geweest de voorbije maanden, maar de combinatie van full-time werk met studeren voor het BCSE examen nam zowat al m'n (vrije) tijd in beslag.

Om even in de sfeer te blijven van Thanksgiving, hetgeen ik net voor de eerste maal heb gevierd in Amerika, wil ik graag even de tijd nemen om jullie allemaal tebedanken. Vrienden en familie, omdat ieder van jullie op één of andere manier m'n leven heeft beïnvloedt. Bedankt voor alle hulp, steun and for being there!

Ik ben net terug van een mentaal uitputtende reis naar Raleigh. 2 weekjes vakantie dacht en hoopte ik, maar dat is helaas anders uitgevallen. Soit, na één weekje nog wat studeren en voorbereiden was het eindelijk zover: op 1 december heb ik 4uur lang aan het theoretisch diergeneeskundig examen gewerkt (Basic Clinical Science Exam). Er waren vragen bij die ik amper begreep, Engelse termen waar ik nog nooit over had gehoord, maar ik troost me met de gedachte dat ik niet méér had kunnen studeren met het studiemateriaal dat ik ter mijn beschikking had in Aruba. Op zich is het examen OK gegaan, maar meer dan dat kan ik niet zeggen. In principe sturen ze na 14dagen het resultaat op met de gewone post. Inderdaad, u leest het goed: in deze tijd waar elke Amerikaan met een Iphone, Ipod én IPad op straat loopt beslissen zij om zo'n belangrijk resultaat enkel en alleen met de simpele post te versturen. De vorige brief die ik van hen heb ontvangen, heeft er meer dan 3mnd over gedaan! Een postduif nr Aruba sturen zou nog sneller zijn maar ja, dat is dan weer tegen hun voorschriften in

Gelukkig heb ik ze net kunnen overtuigen om me het resultaat toch elektronisch door te sturen.

Behalve dit examen heb ik ook met verschillende mensen gesproken die tot het Internship Selection Committee behoren van North Carolina State University. Dr.DeFrancesco, een cardiologe die ik heb leren kennen tijdens m'n externship daar in de zomer van 2010, heeft me op sleeptouw meegenomen en me alle belangrijke mensen leren kennen. NCSU wil dit jaar weer graag 1 buitenlandse intern hebben in de groep,blijkbaar zorgt dat voor een aangename sfeer, en Dr.D heeft haar collega's trachten te overtuigen dat ik toch wel de perfecte buitenlandse intern zou zijn . Een echte schat is ze. Maar hier zijn de feiten: NCSU krijgt elk jaar meer dan 400 kandidaten voor 10 internship posities, waarvan een 40tal applicaties van buitenlanders zoals ik. Maw, ik heb ongeveer 1 kans op 40 om het te halen. Alle gesprekken verliepen super vlot, het was heel casual allemaal, heel gemoedelijke sfeer en ik had er een goed gevoel bij. Maar het is allemaal op z'n Amerikaans, maw, het lijkt alsof ze je allemaal geweldig vinden, maar of ze binnen enkele maanden nog steeds dezelfde mening delen tijdens de selectie gesprekken is nog maar de vraag. Nu ja, voorlopig denk ik nog even aan de lieve woorden van mensen zoals Dr.D, Dr.Atkins en sommige van de residents die me het internship van harte gunnen. Ik duim vnl. voor NCSU aangezien de mensen mij daar beetje kennen en het gewoon 1 van de beste diergeneeskundige hospitalen is ter wereld. Het nieuwe gebouw, actief sinds ongeveer een half jaar, is gewoonweg spectaculair te noemen: gigantisch, alle mogelijke apparatuur die je je maar kan wensen, ... en ze hebben een uitstekend internship programma. Maar ik stuur m'n applicatie ook op naar enkele andere universiteiten oa Cornell en Georgia. Aangezien ze mij daar helemaal niet kennen schat ik mijn kansen zo goed als nihil in maar we kunnen maar proberen hé! Begin februari, dan weet ik het resultaat wat betreft dit matching program voor het internship en zal ik eindelijk verdere plannen kunnen maken voor 'mijn toekomst'.

Want momenteel is het woord 'onzeker' nog een eufemisme te noemen wat betreft m'n verdere plannen. Tot nu toe staat 1 ding vast: ik blijf in Aruba tot eind april. Daarna wil ik Inka gaan bezoeken (en hopelijk een reunie houden met de ouders erbij: het hele gezinnetje nog eens compleet, dat is lang geleden), en begin juni moet ik naar Canada voor de bruiloft van Marie-Renée, één van m'n allerbeste vriendinnen. Indien ik op miraculeuze wijze het internship behaal, dan ga ik in juni naar the States. Zoniet ... ??? Iemand enige suggestie?

En dan nog even wat nieuws ivm mijn Arubaans eilandje.

De voorbije maanden heeft de natuur lelijk huis gehouden op het kleine eilandje. Er heeft een kleine aardbeving plaatsgevonden: ik voelde de schok van 4.6 op de schaal van Richter toen ik buiten op m'n terrasje zat en dacht werkelijk dat het een zware vrachtwagen was die in m'n straat reed

Korte tijd later was er een windhoos die erge schade heeft toegebracht aan gebouwen zoals scholen, kerk, ... De regen is ook opnieuw begonnen, maar tot nu toe gelukkig (nog) niet zo erg als vorig jaar.

De voorbije maanden stonden vooral in het teken van studeren maar ook m'n autootje heeft lange tijd voor problemen gezorgd. Er zijn verschillende monteurs, redelijk wat geld en tijd aan te pas moeten komen maar hopelijk blijft ze het nu goed doen tot ik vertrek!

Enkele leuke dingen die beleefd heb: Halloween vieren, leuk beach tennis tournament (met een hele resem Brazilianen die , naar mijn mening, veel te spannende speedo's of te weinig bedekkende bikini's dragen

), geholpen met het castreren van ezels, voor het eerst in m'n 'carriere' een jonge hond met tetanus gezien, een kleine chihuahua die is bevallen van maar liefst 10 puppies (dat is niet overdreven, er is gelukkig geen keizersnede bij te pas gekomen, alleen wat oxytocine en ze doen het allemaal goed), m'n eerste pyometra bij hond (en kat!) geopereerd, een spoedgeval tijdens m'n w-end wachtdienst zien arriveren in een echte humane ambulance inclusief sirene, en een straatkat naar the States kunnen sturen die helaas vermoedelijk FeLV positief is (voor de kenners onder jullie: Elisa positief, maar IFA negatief) maar wiens nieuwe baasjes een speciaal tehuis hebben gevonden voor dergelijke katten. Zo krijgt ze een veel beter leven dan dat haar hier ooit zou gegund zijn geweest.

We hebben er een nieuwe dierenarts bij! Jose, een Venezolaan, heeft enkele maanden geleden z'n eindstage bij ons gelopen en dat is zo goed meegevallen dat Ricardo en Andreina hem onmiddellijk een contract hebben aangeboden. Hij is nu reeds een week bij ons voltijds aan de slag. Leuk om opnieuw wat 'vers bloed' in de kliniek te hebben. Alleen jammer dat z'n talenkennis beperkt is tot Spaans en basis Papiamento. Dus alle 'macamba's' (paiamento woord voor Nederlanders) komen automatisch bij mij terecht. Wat ze gaan doen na april is nog maar de vraag.

Helaas zijn er ook erge dingen gebeurd. Zo is het huis van m'n baas Ricardo deels afgebrand wegens een defect tv-toestel dat uit het niets is ontploft. Gelukkig is het bij materiële schade gebleven, ook al waren er verschillende mensen thuis op het moment van de brand, en heeft Gucci de chihuahua het, desondanks rookintoxicatie en bijhorende geur naar gerookt vlees, ook gehaald.

M'n zusje zit in Australie, maar dat weten jullie alvast allemaal aangezien jullie trouw haar blog lezen

Ze doet het goed daar, ik ben er erg trots op en kijk uiteraard uit naar het moment dat ik ze daar ga kunnen bezoeken!

En om af te sluiten nog een extra leuke positieve noot: ik kom in januari voor een dikke week naar België!!! Van 3 tot 11 januari bevind ik me opnieuw op Belgische bodem. Waarschijnlijk is dit veel te korte tijd om iedereen terug te zien, maar ik doe m'n best!

Ik heb er na 1 jaar en 3 maanden ongelooflijk veel zin in!

Ik wens jullie allemaal alvast heel fijne feestdagen toe! Een officieel kerstkaartje volgt nog!

Tot snel hopelijk!

Heaven can wait, this is Paradise!

Pfew zeg, de tijd vliegt mensen, echt waar! Er is weer veel gebeurd, belangrijke beslissingen zijn genomen en er is bezoek geweest. Dit vraagt om een nieuwe update!

De kogel is door de kerk, de beslissing is genomen: Nikita komt in oktober nog niet naar 'huis'. Allereerst blijf ik nog 6 maanden langer in Aruba, nl tot eind april. Daarna wil ik graag richting de Verenigde Staten. Sinds ik er deze zomer 2 maanden heb doorgebracht, heb ik echt het gevoel gekregen dat ik daar (tijdelijk) wel zou kunnen aarden. Eind dit jaar doe ik een theoretisch examen, waarvoor ik momenteel hard aan het studeren ben. Dit is de 3^de stap in het proces om een vergunning te krijgen zodat m'n diergeneeskundig diploma ook daar geldig is. Het is een heel moeilijk examen, en ik heb geen idee waar ik me aan moet verwachten. Dus moest er iemand van jullie via via iemand kennen die dit examen gedaan heeft (het BCSE van het ECFVG programma), laat het me aub asap weten zodat ik tips kan vragen!!!Tegelijk ga ik me ook kandidaat stellen om een 1-jarig internship te doen vanaf juni. Er zijn verschillende universiteiten waar ik voor ga solliciteren, hopelijk vindt ééntje ervan m'n cv indrukwekkend genoeg om mij uit te kiezen uit de talrijke andere kandidaten! Dus zekerheid heb ik helemaal niet over m'n toekomstplannen maar ik wil het graag proberen en nu even volop voor Amerika gaan. Het goede nieuws is dat jullie nu 6 maanden langer de tijd hebben om mij te komen bezoeken op Aruba!

Voor dit BSCE examen ben ik oa vanalles opnieuw aan het studeren ivm de grote huisdieren (paard, rund, ...) en het is alsof dat er iemand hierboven me hierbij maar al te graag wil helpen want tijdens 1 van m'n weekendjes wachtdienst kreeg ik verdorie 3 zieke paarden en een ezel! Verschrikkelijk vond ik het want daar sta je dan, zonder enig idee wat te doen. Nog een 'geluk' dat het 2 koliekpaarden waren, hetgeen ik ondertussen al een beetje ken, maar toch. Voor de eerste keer in m'n leven infuus gegeven aan een paard, slokdarmsonde proberen steken via de neus, .... En dat terwijl je koelbloedig probeert te blijven en je pokerface staande tracht te houden, zo met een attitude van 'ik weet heus wel wat ik aan het doen ben hoor'. Toen ik zondagavond bezig was met het zoveelste paard werd ik gebeld door een vrouw die stante pede naar de kliniek wou komen want haar parkietjes waren ziek! Ik kan je verzekeren dat, wanneer je in the middle of nowhere, je het zoveelste paard met koliek aan het proberen te behandelen bent en je tegelijkertijd je te pletter zweet, je die parkietjes kunnen gestolen worden

Nog enkele interessante patientjes die de revue zijn gepasseerd bij ons op de kliniek:

• Een chihuahua was gebeten door een grote hond en z'n darmen hingen eruit (het beetje heeft het raar maar waar nog volgehouden tot net na de operatie).
• Een grote pitbull had een Chihuahua doodgebeten (niet dezelfde als in het voorgaand verhaaltje, er leven nu eenmaal meer chihuahuas dan mensen op Aruba, or so it seems). De eigenaar besloot het hef in eigen handen te nemen en is de pitbull met een machete te lijf gegaan. Gevolg: verschillende serieuze snijwonden waaronder eentje tot op de schedel, maar de pitbull heeft het overleefd.
• Ik heb vorige maand zonder te overdrijven ELKE DAG dieren gezien op de kliniek die aangereden waren of gebeten. Ik weet niet of het met de stand van de maan of de sterren ofzo te maken had, maar het was verschrikkelijk. Ik was het serieus beu na een tijdje. Zeer zeer leuk zo al die dieren die op straat rondhangen ... een echt hondenleven .... tot ze worden aangereden door een Arubaan die op z'n blackberry zit te typen terwijl hij rijdt of tot ze gebeten wordt door de hond van de buren.
• Zoals ik al eerder vermeld heb komen er hier padden voor die heel giftig zijn voor honden. De dieren beginnen hevig te speekselen, trillen over heel hun lichaam en sterven uiteindelijk door verstikking in hun eigen speeksel. Een maand geleden kreeg ik zo een chihuahua binnen: stuiptrekkingen alom en veel te kleine pootjes. Ik kreeg er met de beste wil ter wereld geen catheter in en binnen enkele minuten is hij gestorven voor m'n ogen .... een beeld dat je niet snel vergeet! Ik voelde me er een hele tijd echt niet goed van.
• Vele mensen gebruiken Tactic (amitraz) om hun honden te baden tegen de teken. Het is vaak effectief maar het is ook wel een erg toxisch product dus de eigenaars moeten zich strikt aan de dosis houden. Het is heel erg jammer en frustrerend als je tegen een oud vrouwtje moet zeggen dat haar 8weken oude pup er nu geel uitziet doordat zij hem per ongeluk heeft vergiftigd door een overdosis 'tekenshampoo'.

We hebben op het werk reeds verschillende stagiares gehad. Zo was er Madison, een Columbiaanse dierenarts die hier 2 maanden op vakantie was op Aruba en tegelijk wat wou meelopen bij ons op de kliniek. En nu momenteel is er Jose, een Venezolaanse diergeneeskunde student die z'n stage bij ons komt lopen tot begin oktober. Leuk om wat extra hulp te hebben, maar het doet toch raar als ze mij volgen tijdens de consultaties om bij te leren. Ik voel me precies nog niet ervaren genoeg om ook al als voorbeeld te dienen J Heel even was er ook een meisje die meeliep, Mila. Zij is Arubaanse maar studeert momenteel diergeneeskunde in .... Merelbeke!

Het was super om over Gent te kunnen babbelen en over de profs die we gehad hebben. Jammer genoeg moest ze voor persoonlijke reden extra vroeg terugkeren naar Europa.

De voorbije maand zijn zowel Ricardo als Andreina even op vakantie geweest. Ter vervanging van hen hebben we 2 Braziliaanse dierenartsen over de vloer gehad: Leo (die enkele jaren geleden een lange tijd bij Contreras heeft gewerkt) en een collega van hem, Patricia. Leo is in Brazilie momenteel deeltijds dierenarts, deeltijds artiest. Hij heeft een eigen muziekgroepje waarmee hij rondtoert J. Ik vond het zeer leuk om hen op bezoek te hebben, ze gaven me weer eens een ander inzicht in diergeneeskunde en hoe je sommige casussen aanpakt. Bovendien waren beiden aangenaam en tof gezelschap!

M'n 'kleine' zus is op bezoek geweest! 3 ½ weekjes lang heeft Inka me gezelschap gehouden hier op Patiri en hebben we samen genoten van wat quality time met elkaar. Want ja, madam vertrekt eind september voor minstens 3jr naar Australie voor een doktoraat dus wie weet wanneer ik m'n zusje nog eens zie?! 'Cocktails op het strand' dat vormt zowat de rode draad doorheen die weken

We zijn ook gaan salsa dansen bij Bugaloo (bar op het einde van een pier), hebben de Arubaanse band ‘Tsunami' live gezien bij Moomba beachbar en hebben lekker kunnen relaxen op Baby Beach. Iedere donderdag is er een 'Caribean Festival' in San Nicolas, het zuiden van Aruba waar er heel veel immigranten wonen van omringende eilanden (Haiti, Jamaica, Dominicaanse Republiek, ..): live muziek, mini carnavalparade, lokaal eten, ... best wel gezellig. Als afsluiter wilden we nog iets gaan drinken. Nu moet je weten dat San Nicolas ook bekend staat omwille van de prostitutie. Het was niet evident om een cafeetje te vinden zonder louche mannen voor de deur of alleszeggende neonverlichting maar uiteindelijk bleken we iets gevonden te hebben: de Copacabana bar. Ik zag kinderen aan de bar zitten dus dit moest vast wel een veilige plek zijn. Achteraf bekeken had de naam al een belletje moeten doen rinkelen, want van zodra we binnenwandelden zagen we voluptueuze latina vrouwen zitten, de één al schaarser gekleed dan de andere, allemaal volop bezig met het uitspelen van hun vrouwelijke troeven. Grappig om daar als buitenstaander binnen te stappen . We hebben onze eerste windsurfles achter de rug! Een vriend van me is instructeur en heeft ons een initiales gegeven. Toen ik andere mensen bezig zag sukkelen in het water was m'n moed ver te zoeken, maar uiteindelijk bleven Inka en ik vrij goed op onze plank staan! Er was hevige wind wat het niet gemakkelijk maakte, maar het is alleszinds voor herhaling vatbaar!
Als cadeautje voor Inka's afstuderen had ik een dagje spa geregeld in Tierra del Sol: heerlijke verwennerij was het en een geslaagd begin van mijn weekje vakantie. We hebben een citytripje gemaakt naar Bonaire met een tussenstop van enkele uren in Curacao. Vele jaren geleden, in het jaar 1997, zijn we in Curacoa met onze ouders geweest dus het was leuk er opnieuw rond te lopen. In Bonaire hebben we een grote jeep gehuurd om mee rond te toeren. Het origineel plan was om met een scooter te gaan maar Inka had haar rijbewijs niet mee dus moesten we met 2 op één scooter met mezelf als chauffeur. Ik had nog nooit op een scooter gezeten dus de mensen van het verhuurbedrijf vonden het al vrij riskant. Nadat ik 10 seconden met de scooter had (proberen) rijden was hun reactie onverbiddellijk: 'nou, dat gaan we niet doen'. Och, de jeep was zoveel leuker Bonaire is een prachtig eiland, heel laid-back en veel rustiger dan Aruba. Geen grote hotels, luidruchtige bars en party bussen die rondrijden, maar kleine heerlijke (tapas)restaurantjes en kleinschalige hotelletjes. De natuur is ongelooflijk mooi, en de onderwaterwereld is subliem. Bonaire heet niet voor niets 'divers paradise'. We hebben met de kajak door mangroven gevaren, zeeschildpadden en vliegende vissen gezien alsook een hele groep flamingos in het wild in het nationaal Washington Slagbaai Park. In het zuiden van het eiland doen ze aan zoutwinning: vrij indrukwekkend om de grote bergen zout te zien liggen met ernaast rooskleurig water waaruit ze het zout winnen. Het was een heerlijk eiland-tripje!

Vóór m'n bezoek waren er ook nog een heleboel leuke evenementen op Aruba. Zo was er het Hiwinds windsurftournament. Verschillende dagen lang waren er wedstrijden met 's avonds telkens live muziek en een lekker feestje op het strand. Zalige sfeer, kite-surfers die hun trucjes tonen op het water, wat bijpraten met mensen die je al een tijdje niet gezien hebt, .... zeer leuk!
Ook was er eindelijk nog eens iets cultureels te doen op het eiland, nl. het 'Caribean Music Festival'. Een volle avond waren er verscheidene soca-bands (van oa Trinidad) te gast in het stadium van San Nicolas. Ik kende amper de groepen maar ben aangenaam verrast en ondertussen zelf fan geworden van oa Destra en Nnika Francis..

Nu de zomer voorbij is, is er weer heel wat verloop geweest op het eiland. Vele mensen zijn na hun jaartje werk/stage weer naar Nederland vertrokken en de nieuwe lading is gearriveerd. Op Patiri zijn er de laatste weken ontzettend veel nieuwe mensen toegekomen. De meeste van hen zijn ontzettend vriendelijk, stellen zich allemaal aan je voor van zodra ze je zien. Velen ervan zijn leerkrachten die hier voor een jaartje zijn, en het is toch wel leuk om ook wat andere mensen hier te hebben dan enkel maar mariniers-koppeltjes. Heel grappig: Mette haar zusje die zit nu ook voor een half jaartje op Aruba als stage in het ziekenhuis en die woont nu naast mij op Patiri! Kleine wereld hé ... of ik zou beter zeggen klein eiland.

Voila, dit was het zowat. Bij deze zijn jullie opnieuw op de hoogte van m'n leventje hier. Geniet van de foto's!

Tot de volgende! Ayó!

to Snappy my love

Een apart stukje op m'n blog, helemaal voor haar alleen, want dat verdient ze, m'n lieve Snaps.Dertien jaar lang was ze bij ons en wat hebben we er van genoten. Van haar harige knuffels en natte zoentjes, van haar zotte kuren in de tuin of de manier waarop ze eiste om op haar buik geaaid te worden na het eten. Van haar droevige puppy-blik waar ze maar goed genoeg misbruik van wist te maken, vooral rond etenstijd. Van haar toch wel intellectueel vermogen (bij momenten) maar even goed ook van haar lompigheid.Dertien jaar lang stond ze even enthousiast aan de deur als we thuiskwamen (tenzij dat om 2uur 's nachts was, dan deed ze het al slaapwandelend).Dertien jaar lang, meer dan de helft van m'n leven, maakte ze een belangrijk deel uit van onze familie. Jammer genoeg bleek de kanker uiteindelijk toch de bovenhand te halen.Ik zal je niet vergeten Snappy, I hope you're having a blast wherever you are.

Hot Hot Hot!

Man man man, wat gaat de tijd toch snel voorbij, we zijn alweer meer dan 2 maanden na mijn laatste verslagje. Hoog tijd om jullie weer eens in geuren en kleuren te vertellen hoe het hier gaat op Aruba sinds m'n ouders vertrokken zijn.

Op de vraag 'hoe is het in Aruba?' kan ik heel kort zijn: warm - warmer - heet! Gelukkig is sinds een weekje de wind terug aanwezig wat alles net iets draaglijker maakt. Als zelfs het poetsen van je tanden om 7.15 's ochtends je aanzet tot zweten, dan weet je dat je de Caraiben woont

Eind april ben ik nogmaals naar Amerika vertrokken. Grappig detail: omdat ik m'n laptop niet uit het tasje had gehaald bij de douane werd ik onmiddellijk verdacht van drugshandel. Ik werd apart genomen en er werden stalen van m'n tasje genomen en in een speciaal apparaat gestoken om na te gaan of er sporen van drugs opzaten. Alles bleek al snel negatief te zijn en dus mocht ik verder m'n gang gaan. Hilarisch

In Raleigh, North Carolina heb ik m'n TOEFL-examen afgelegd: dat is een internationaal erkend examen om na te gaan of je Engels goed genoeg is om op academisch niveau mee te kunnen. Ondertussen heb ik ook wat sight-seeing kunnen doen in Charlotte, van het zalig weertje genoten, m'n vrienden van NCSU opnieuw ontmoet, tornado-schade gezien, voor het eerste het strand van NC bezocht ... Het was een heerlijk weekje vakantie en bovendien bleek 2 weken later dat ik mooi geslaagd ben voor m'n TOEFL!

Op het werk is er heel wat veranderd! Eerst en vooral is Mette vertrokken, m'n Nederlandse collega dierenarts. Dat betekent uiteraard meer werk voor de overige 3 dierenartsen en ik merk ook wel dat ik haar inbreng mis, en onze samenwerking. Victor, één van de assistentes, is na 7 jaar werken bij Contreras ook vertrokken. Op het afscheidsdinner kreeg hij een mooie grote kader vol met leuke foto's waarrond iedereen van ons een leuk tekstje had geschreven. Het is een stoere jongen, maar dit bleek hem toch wel een beetje te ontroeren. Alejandra, nog een andere assistente, is ook tijdelijk werkonbekwaam. De duts heeft een grote (gelukkig lege) zuurstoftank op haar grote teen laten vallen. We hebben er onmiddellijk zelf een x-ray van genomen waaruit bleek dat haar teen in verschillende kleine stukjes was gebarsten ..... auw! Resultaat: Alejandra is minstens 2 maanden werkonbekwaam. Dus op het werk is het met 3 mensen minder bij momenten druk en chaotisch maar we redden het wel.
Mei is voor mij een bijzonder drukke maand geweest aangezien ik 2 w-ends dienst heb gelopen waarvan het eerste een ware marteling is geweest. De spoedgevallen bleven zich maar aanmelden, inclusief een paard met koliek, de uurtjes die ik kon slapen waren miniem, en toen ik op zondagavond opnieuw werd gebeld voor de zoveelste spoed kon ik niets anders dan spontaan de slappe lach krijgen van zoveel miserie J Maar kom, we hebben het overleefd. Vanaf nu kan elk w-end alleen maar beter zijn dan deze, nietwaar?!

Nog enkele bijzonderheden op het werk:

• Andreina's gigantische hond Booba was zwanger en heeft na een keizersnede (uitgevoerd door Ricardo en ikzelf) 10 gezonde puppies ter wereld gebracht. Heel het team van Contreras was aanwezig om te assisteren: het was achteraf precies één groot familiefeest
  
• Een onderdeel van de behandeling voor chronisch nierfalen is erythropoëtine, beter bekend als epo, om de aanmaak van rode bloedcellen te stimuleren. In België verboden aangezien de wielrenners er maar al te graag gebruik van maken, maar hier in Aruba is het simpelweg met een voorschriftje te verkrijgen in de apotheek! Iemand interesse?
  
• Onlangs kwam er een Duitse Herder bij ons in spoed binnen die helaas gestorven is bizarre neurologische aandoening. Het dier was een speurhond en heeft zelfs nog mensen opgespoord onder het puin in Haiti!
• Voorbije woendag had ik dienst toen een eigenaar me in volle paniek opbelde omdat z'n hondje was aangereden. Pas toen hij toekwam herkende ik de eigenaar en de hond. Het was een 6maand oude puppy aan wie ik de eerste vaccins heb toegediend en die ik dus in feite heb zien opgroeien sinds klein puppy'tje. Het arme beestje had ongelooflijk veel pijn en na de x-ray bleek algauw waarom: de hele heup was kapot. Verschrikkelijk nieuws voor de eigenaars en voor de hond want de enige optie bleek euthanasie te zijn. Dan heb je zo gemotiveerde mensen die alles hadden willen doen voor dat beestje, zo'n lief hondje ook dat je al die maanden van nabij hebt opgevolgd, en dan moet het zo eindigen ...
• Chihuahuas, ik blijf ze irritant vinden. Of beter gezegd: ik blijf vooral de eigenaars van chihuahuas vervelend vinden, en die vind je jammer genoeg heel frequent hier op Aruba. Om te beginnen slagen ze er allemaal in om hun lieveling rot te verwennen waardoor je agressieve venijnige beestjes krijgt in de consultatiekamer. En ten 2^de kan geen enkel van hen het dier in kwestie deftig vasthouden als je bloed wilt nemen. En al helemaal niet als ze dan nog met 1 hand de Blackberry vasthouden. Want ah ja, zie dat ze 1 berichtje eens niet onmiddellijk zouden kunnen beantwoorden?
• De schroefwormepidemie is geleidelijk aan het verminderen. Ik heb in de voorbije weken nog maar 1 geval meegemaakt maar dat was dan ook wel heel erg. Het zielige teefje had ze namelijk op een wel heel erg intieme plaats zitten

Voorbije week hebben ik en 3 vriendinnen ons volledig laten verwennen in de spa van Tierra Del Dol: massage, facial, manicure, pedicure, jacuzzi en sauna: zalig was het!

Manuel, een vriend van me, volgt vlieglessen. Enkele weken geleden moest hij een tourtje vliegen rondom Aruba en er mocht een passagier mee! Nu moet je weten dat ik een vrij grote angst had/heb voor kleine vliegtuigjes. We komen toe op de luchthaven en welk vliegtuig blijkt het onze te zijn? Inderdaad ja, het aller-aller-kleinste! Algauw werd ik 'gerustgesteld' door de begeleider met de mooie woorden: 'Nikita, als we nu toch in het water terechtkomen, dan ligt rechts van jouw onze reddingsboot. Doe die vooral niet open als je nog in het vliegtuig bent'

Maar m'n angst ebde al snel weg. Het uitzicht was zeer mooi, de kleuren van het water zijn van bovenaf bekeken nog mooier, de koraalriffen zijn sublief, .... Heel even dacht ik dat het wel leuk zou zijn om zelf ook vlieglessen te nemen maar algauw maakte de misselijkheid korte metten met dat plan . Daarna even bij Marandi restaurant gaan eten: ongelooflijk mooie zonsondergang meegemaakt!

Voorbije vrijdag is het Aruba Internationaal Filmfestival aan z'n 2^de jaargang begonnen. Cathy en ik hadden tickets gekocht voor de rode loper event omdat het ons wel eens leuk leek om ons op te tutten en ons op de rode loper te wagen, tussen de Arubaanse sterren en .... Kim Cathrall van Sex and the City. Ze kwam er vrijdag haar nieuwste film voorstellen. Het was best wel een leuke bedoening, met glaasje champagne erbij, kennis gemaakt met wat Deense journalisten die achter ons zaten in de zaal, en m'n hoge hakken kunnen uitproberen: geslaagde avond dus!

Ik heb eindelijk eens aan beachtennis gedaan! Is best een leuke sport, doet me zo wat denken aan badminton maar dan met een tennisbal en op het strand

Aan competitie ga ik niet meedoen, maar zo af en toe eens spelen dat wil ik wel!

Binnen een maandje komt m'n zusje op bezoek! Dat worden (bijna) 4 superleuke weken waaronder ook een klein uitstapje van 4 dagen naar Bonaire!!! Jullie worden uiteraard op de hoogte gebracht van al dit leuks in m'n volgend verslagje!

Veel liefs!

Ayó,

Nikita