Pfew zeg, de tijd vliegt mensen, echt waar! Er is weer veel gebeurd, belangrijke beslissingen zijn genomen en er is bezoek geweest. Dit vraagt om een nieuwe update!

De kogel is door de kerk, de beslissing is genomen: Nikita komt in oktober nog niet naar 'huis'. Allereerst blijf ik nog 6 maanden langer in Aruba, nl tot eind april. Daarna wil ik graag richting de Verenigde Staten. Sinds ik er deze zomer 2 maanden heb doorgebracht, heb ik echt het gevoel gekregen dat ik daar (tijdelijk) wel zou kunnen aarden. Eind dit jaar doe ik een theoretisch examen, waarvoor ik momenteel hard aan het studeren ben. Dit is de 3^de stap in het proces om een vergunning te krijgen zodat m'n diergeneeskundig diploma ook daar geldig is. Het is een heel moeilijk examen, en ik heb geen idee waar ik me aan moet verwachten. Dus moest er iemand van jullie via via iemand kennen die dit examen gedaan heeft (het BCSE van het ECFVG programma), laat het me aub asap weten zodat ik tips kan vragen!!!Tegelijk ga ik me ook kandidaat stellen om een 1-jarig internship te doen vanaf juni. Er zijn verschillende universiteiten waar ik voor ga solliciteren, hopelijk vindt ééntje ervan m'n cv indrukwekkend genoeg om mij uit te kiezen uit de talrijke andere kandidaten! Dus zekerheid heb ik helemaal niet over m'n toekomstplannen maar ik wil het graag proberen en nu even volop voor Amerika gaan. Het goede nieuws is dat jullie nu 6 maanden langer de tijd hebben om mij te komen bezoeken op Aruba!

Voor dit BSCE examen ben ik oa vanalles opnieuw aan het studeren ivm de grote huisdieren (paard, rund, ...) en het is alsof dat er iemand hierboven me hierbij maar al te graag wil helpen want tijdens 1 van m'n weekendjes wachtdienst kreeg ik verdorie 3 zieke paarden en een ezel! Verschrikkelijk vond ik het want daar sta je dan, zonder enig idee wat te doen. Nog een 'geluk' dat het 2 koliekpaarden waren, hetgeen ik ondertussen al een beetje ken, maar toch. Voor de eerste keer in m'n leven infuus gegeven aan een paard, slokdarmsonde proberen steken via de neus, .... En dat terwijl je koelbloedig probeert te blijven en je pokerface staande tracht te houden, zo met een attitude van 'ik weet heus wel wat ik aan het doen ben hoor'. Toen ik zondagavond bezig was met het zoveelste paard werd ik gebeld door een vrouw die stante pede naar de kliniek wou komen want haar parkietjes waren ziek! Ik kan je verzekeren dat, wanneer je in the middle of nowhere, je het zoveelste paard met koliek aan het proberen te behandelen bent en je tegelijkertijd je te pletter zweet, je die parkietjes kunnen gestolen worden

Nog enkele interessante patientjes die de revue zijn gepasseerd bij ons op de kliniek:

• Een chihuahua was gebeten door een grote hond en z'n darmen hingen eruit (het beetje heeft het raar maar waar nog volgehouden tot net na de operatie).
• Een grote pitbull had een Chihuahua doodgebeten (niet dezelfde als in het voorgaand verhaaltje, er leven nu eenmaal meer chihuahuas dan mensen op Aruba, or so it seems). De eigenaar besloot het hef in eigen handen te nemen en is de pitbull met een machete te lijf gegaan. Gevolg: verschillende serieuze snijwonden waaronder eentje tot op de schedel, maar de pitbull heeft het overleefd.
• Ik heb vorige maand zonder te overdrijven ELKE DAG dieren gezien op de kliniek die aangereden waren of gebeten. Ik weet niet of het met de stand van de maan of de sterren ofzo te maken had, maar het was verschrikkelijk. Ik was het serieus beu na een tijdje. Zeer zeer leuk zo al die dieren die op straat rondhangen ... een echt hondenleven .... tot ze worden aangereden door een Arubaan die op z'n blackberry zit te typen terwijl hij rijdt of tot ze gebeten wordt door de hond van de buren.
• Zoals ik al eerder vermeld heb komen er hier padden voor die heel giftig zijn voor honden. De dieren beginnen hevig te speekselen, trillen over heel hun lichaam en sterven uiteindelijk door verstikking in hun eigen speeksel. Een maand geleden kreeg ik zo een chihuahua binnen: stuiptrekkingen alom en veel te kleine pootjes. Ik kreeg er met de beste wil ter wereld geen catheter in en binnen enkele minuten is hij gestorven voor m'n ogen .... een beeld dat je niet snel vergeet! Ik voelde me er een hele tijd echt niet goed van.
• Vele mensen gebruiken Tactic (amitraz) om hun honden te baden tegen de teken. Het is vaak effectief maar het is ook wel een erg toxisch product dus de eigenaars moeten zich strikt aan de dosis houden. Het is heel erg jammer en frustrerend als je tegen een oud vrouwtje moet zeggen dat haar 8weken oude pup er nu geel uitziet doordat zij hem per ongeluk heeft vergiftigd door een overdosis 'tekenshampoo'.

We hebben op het werk reeds verschillende stagiares gehad. Zo was er Madison, een Columbiaanse dierenarts die hier 2 maanden op vakantie was op Aruba en tegelijk wat wou meelopen bij ons op de kliniek. En nu momenteel is er Jose, een Venezolaanse diergeneeskunde student die z'n stage bij ons komt lopen tot begin oktober. Leuk om wat extra hulp te hebben, maar het doet toch raar als ze mij volgen tijdens de consultaties om bij te leren. Ik voel me precies nog niet ervaren genoeg om ook al als voorbeeld te dienen J Heel even was er ook een meisje die meeliep, Mila. Zij is Arubaanse maar studeert momenteel diergeneeskunde in .... Merelbeke!

Het was super om over Gent te kunnen babbelen en over de profs die we gehad hebben. Jammer genoeg moest ze voor persoonlijke reden extra vroeg terugkeren naar Europa.

De voorbije maand zijn zowel Ricardo als Andreina even op vakantie geweest. Ter vervanging van hen hebben we 2 Braziliaanse dierenartsen over de vloer gehad: Leo (die enkele jaren geleden een lange tijd bij Contreras heeft gewerkt) en een collega van hem, Patricia. Leo is in Brazilie momenteel deeltijds dierenarts, deeltijds artiest. Hij heeft een eigen muziekgroepje waarmee hij rondtoert J. Ik vond het zeer leuk om hen op bezoek te hebben, ze gaven me weer eens een ander inzicht in diergeneeskunde en hoe je sommige casussen aanpakt. Bovendien waren beiden aangenaam en tof gezelschap!

M'n 'kleine' zus is op bezoek geweest! 3 ½ weekjes lang heeft Inka me gezelschap gehouden hier op Patiri en hebben we samen genoten van wat quality time met elkaar. Want ja, madam vertrekt eind september voor minstens 3jr naar Australie voor een doktoraat dus wie weet wanneer ik m'n zusje nog eens zie?! 'Cocktails op het strand' dat vormt zowat de rode draad doorheen die weken

We zijn ook gaan salsa dansen bij Bugaloo (bar op het einde van een pier), hebben de Arubaanse band ‘Tsunami' live gezien bij Moomba beachbar en hebben lekker kunnen relaxen op Baby Beach. Iedere donderdag is er een 'Caribean Festival' in San Nicolas, het zuiden van Aruba waar er heel veel immigranten wonen van omringende eilanden (Haiti, Jamaica, Dominicaanse Republiek, ..): live muziek, mini carnavalparade, lokaal eten, ... best wel gezellig. Als afsluiter wilden we nog iets gaan drinken. Nu moet je weten dat San Nicolas ook bekend staat omwille van de prostitutie. Het was niet evident om een cafeetje te vinden zonder louche mannen voor de deur of alleszeggende neonverlichting maar uiteindelijk bleken we iets gevonden te hebben: de Copacabana bar. Ik zag kinderen aan de bar zitten dus dit moest vast wel een veilige plek zijn. Achteraf bekeken had de naam al een belletje moeten doen rinkelen, want van zodra we binnenwandelden zagen we voluptueuze latina vrouwen zitten, de één al schaarser gekleed dan de andere, allemaal volop bezig met het uitspelen van hun vrouwelijke troeven. Grappig om daar als buitenstaander binnen te stappen . We hebben onze eerste windsurfles achter de rug! Een vriend van me is instructeur en heeft ons een initiales gegeven. Toen ik andere mensen bezig zag sukkelen in het water was m'n moed ver te zoeken, maar uiteindelijk bleven Inka en ik vrij goed op onze plank staan! Er was hevige wind wat het niet gemakkelijk maakte, maar het is alleszinds voor herhaling vatbaar!
Als cadeautje voor Inka's afstuderen had ik een dagje spa geregeld in Tierra del Sol: heerlijke verwennerij was het en een geslaagd begin van mijn weekje vakantie. We hebben een citytripje gemaakt naar Bonaire met een tussenstop van enkele uren in Curacao. Vele jaren geleden, in het jaar 1997, zijn we in Curacoa met onze ouders geweest dus het was leuk er opnieuw rond te lopen. In Bonaire hebben we een grote jeep gehuurd om mee rond te toeren. Het origineel plan was om met een scooter te gaan maar Inka had haar rijbewijs niet mee dus moesten we met 2 op één scooter met mezelf als chauffeur. Ik had nog nooit op een scooter gezeten dus de mensen van het verhuurbedrijf vonden het al vrij riskant. Nadat ik 10 seconden met de scooter had (proberen) rijden was hun reactie onverbiddellijk: 'nou, dat gaan we niet doen'. Och, de jeep was zoveel leuker Bonaire is een prachtig eiland, heel laid-back en veel rustiger dan Aruba. Geen grote hotels, luidruchtige bars en party bussen die rondrijden, maar kleine heerlijke (tapas)restaurantjes en kleinschalige hotelletjes. De natuur is ongelooflijk mooi, en de onderwaterwereld is subliem. Bonaire heet niet voor niets 'divers paradise'. We hebben met de kajak door mangroven gevaren, zeeschildpadden en vliegende vissen gezien alsook een hele groep flamingos in het wild in het nationaal Washington Slagbaai Park. In het zuiden van het eiland doen ze aan zoutwinning: vrij indrukwekkend om de grote bergen zout te zien liggen met ernaast rooskleurig water waaruit ze het zout winnen. Het was een heerlijk eiland-tripje!

Vóór m'n bezoek waren er ook nog een heleboel leuke evenementen op Aruba. Zo was er het Hiwinds windsurftournament. Verschillende dagen lang waren er wedstrijden met 's avonds telkens live muziek en een lekker feestje op het strand. Zalige sfeer, kite-surfers die hun trucjes tonen op het water, wat bijpraten met mensen die je al een tijdje niet gezien hebt, .... zeer leuk!
Ook was er eindelijk nog eens iets cultureels te doen op het eiland, nl. het 'Caribean Music Festival'. Een volle avond waren er verscheidene soca-bands (van oa Trinidad) te gast in het stadium van San Nicolas. Ik kende amper de groepen maar ben aangenaam verrast en ondertussen zelf fan geworden van oa Destra en Nnika Francis..

Nu de zomer voorbij is, is er weer heel wat verloop geweest op het eiland. Vele mensen zijn na hun jaartje werk/stage weer naar Nederland vertrokken en de nieuwe lading is gearriveerd. Op Patiri zijn er de laatste weken ontzettend veel nieuwe mensen toegekomen. De meeste van hen zijn ontzettend vriendelijk, stellen zich allemaal aan je voor van zodra ze je zien. Velen ervan zijn leerkrachten die hier voor een jaartje zijn, en het is toch wel leuk om ook wat andere mensen hier te hebben dan enkel maar mariniers-koppeltjes. Heel grappig: Mette haar zusje die zit nu ook voor een half jaartje op Aruba als stage in het ziekenhuis en die woont nu naast mij op Patiri! Kleine wereld hé ... of ik zou beter zeggen klein eiland.

Voila, dit was het zowat. Bij deze zijn jullie opnieuw op de hoogte van m'n leventje hier. Geniet van de foto's!

Tot de volgende! Ayó!