beginning life at North Carolina State University

Weer veel te vertellen: m'n allerlaatste daagjes Lakewood zaten vol met werk+leuke activiteiten. Hopelijk vinden jullie dit niet te saai om te lezen, ik vind het gewoon leuk om te vertellen :) Donderdagavond is het gratis filmavond aan Seaside. Rond 9u, als het donker is, wordt er een film geprojecteerd op een groot scherm op het strand aan het einde van de pier. Een zeer leuk initiatief: mensen nemen een deken mee of strandstoeltjes, sommigen een ‘late night' picnick, en met een zachte bries en de golven op de achtergrond geniet je van de film. Ik ben de voorbije donderdag met Christine en haar gezin geweest naar de oude versie van Willie Wonka and the Chocolate Factory. Een oude film geeft het geheel nog net iets meer sfeer, twas zeer gezellig.
Vrijdag vroeg Warren me of ik zin had om mee te gaan naar een concert van de Amerikaanse rockgroep O.A.R. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het is hier blijkbaar een zeer populaire groep, Amanda verplichtte me zowat om te gaan en last but not least, het waren VIP-kaarten :) , dus was m'n beslissing snel genomen. Wat ben ik blij dat ik hen heb zien spelen! Ze hebben hun reputatie van goede live-optredens alle eer aangedaan: hun optreden was zalig, de sfeer zat er in, het publiek deed enthousiast mee (ik kende jammer genoeg de teksten niet dus bleef het bij wat gemumpel) en onze plaatsen waren ideaal (vooraan in het midden). Ik ben fan geworden!
Zaterdagavond, na het lastige inpakken, zijn we naar Atlantic City gegaan om van m'n laatste avond te profiteren. Atlantic City staat bekend omwille van z'n casino's aan het strand, meer is er niet te zien of te doen. Het is een beetje het Las Vegas aan de oostkust van Amerika: het Caesar's Palace heeft hier z'n dubbelganger. Wij hebben ons geluk gewaagd in de Taj Mahal: de roulette tafel voor Warren en de simpelere automaten voor mijzelf. Was het m'n beginners luck, pure chance of een tot nu toe ongekende gave, ik weet het niet, maar in nog geen 30sec heb ik m'n 5euro kunnen omzetten in 35 euro! Ik was zo blij met m'n winst dat ik in een reflex het spel stopte, achter bekeken had ik misschien beter nog wat verder gespeeld om m'n bedrag te verhogen. Maar ach, m'n inzet 7x verhogen is niet slecht é. Aan sommige andere tafels werden de $100 biljetten met de hoopjes verkwist. Eén van de mannen die ik zien spelen heb haalde een pak geld boven dat minstens $1500 waard was en hij zette het in alsof het iets van een niets was. En ik die zo blij was als een klein kind met een lolly, met m'n $35! :) Wie het kleine niet eert ...
Zaterdag was m'n officieel laatste werkdag. Maar aangezien er meer mensen werkzaam zijn in de kliniek op een vrijdag dan in het w-end, besloot ik om vrijdag m'n collegas te trakteren met donuts van Dunkin Donuts. $14 voor 24 donuts, maw 50 eurocent voor 1 donut, beeld je in dat onze koffiekoeken zo goedkoop zouden zijn! Dat gecombineerd met het feit dat je een Dunkin Donuts vindt om de 5O0m verklaart waarom de gemiddelde Amerikaan iets breder is in omvang dan de gemiddelde Europeaan of waarom alleen in Amerika obesitas een reden is om in een rolstoel te zitten. In ieder geval: de donuts werden ten zeerste geapprecieerd. Ocean County Veterinary Hospital had ook een verrassing: ze hadden een taart besteld voor Jenna en ik om onze laatste dag te vieren en ons succes te wensen met onze verdere loopbaan. Zo lief van hen! Enkele uren later kwam Amanda toe op het werk en ook zij had een verrassing voor mij. Haar broer werkt in een soort bakkerij en hij had een 'cookie cake' gemaakt, wat hetzelfde is als een gigantisch 1,5cm dik chocolate chip cookie!!! Heerlijk!!! De cookie cake heeft het nog geen half uur uitgehouden, dat komt ervan als de grote meerderheid van het personeel vrouwen zijn :) Ik was in ieder geval ontroerd door het attentvolle verrassingen. Het afscheid vrijdag en zaterdag ging gepaard met vele knuffels en 'ooh, we're gonna mis you'. Lakewood en OCVH is een supertoffe ervaring geweest. Ik heb ontzettend leuke en vriendelijke mensen leren kennen, inclusief dierenartsen, met wie ik zeker contact zal houden! Bovendien vertelde Warren (die één van de 3 bazen van de kliniek is) me dit w-end dat ze me een job zouden aangeboden hebben, moest ik kunnen slagen voor het examen om m'n diploma te valideren in de USA. Uiteraard past dit niet in m'n planning momenteel met Aruba in het vooruitzicht maar toch: 't is altijd leuk om zoiets te horen. En wie weet beland ik in de toekomst opnieuw in Lakewood! Deze maand neemt alvast niemand me meer af :)
Vandaag ben ik dan uiteindelijk aan deel 2 begonnen in Raleigh, North Carolina. Na een korte vlucht nam ik een shuttledienst van de luchthaven naar de universiteit. Ik had het verkeerde adres doorgegeven dus werd ik voor een gesloten gebouw gedropt met al m'n bagage. Er zat niets anders op dan met al m'n rugzakken in de hitte te wandelen naar de juiste lokatie. Dat moet er zeer zielig uitgezien hebben want algauw stopte 1 van de passerende auto's en vroeg me of ik een lift wou. Yes please! Een super vriendelijke mevrouw die een prof in 'crop science' bleek te zijn had medelijden met me en was zo lief om me naar de juiste lokatie te brengen. Ik verblijf in een guesthouse in Avent Ferry Complex: een vrij kaal gebouw met honderden kamers. Een guesthouse is, zoals de naam laat vermoeden, is voor gasten bedoelt. En waar verblijven gasten gewoonlijk? In hotels! Mijn kamer is dan ook precies een kopie van een hotelkamer: 2x 2-persoonsbedden, klein tafeltje en bureau, tv-kast met tv, badkamer met handdoeken, zeepjes en shampootjes, en dan ook een mini-keuken met ijskast, diepvries, microgolf en pompbak. Dit wordt m'n nieuwe thuis voor 4 weken. Op 5min wandelen heb ik een soort winkelcomplex met enkele basis winkeltjes (à la nachtwinkel), verschillende restaurants (ethiopisch, mexicaans, sushi, chinees, grill, fastfood, pizza, bagel..), een kleine cinema en verschillende bars. Lekker handig! Op een dik 30min stappen heb je een delhaize (aka Food Lion). Half uur stappen lijkt niet veel, en dat is het ook niet, maar als je met kilo's fruit, conserven en een doos Kellogs met vervelende scherpe hoeken moet wandelen, in van die plastiek zakken die na 2min door je hand snijden en dat in de hitte, dan lijkt een half uur eindeloos. Een passerende Indiër zei me dat ik er sexy uitzag. Euhm, als jou idee van sexy een puffende zwetende rode tomaat is, dan vrees ik dat er iets scheelt met uw ogen. Het ziet hier trouwens vol met Indiërs en Aziaten: zowel in mijn gebouw als de andere apartementcomplexen hier in de buurt. Zo wordt ik eens niet alleen door Amerikanen omringd.
Morgen is m'n eerste dagje aan de faculteit van diergeneeskunde van NCSU. Hopelijk geraak ik er met de bus want de komende 2 weken rijdt er amper openbaar vervoer omwille van verlof. Just my luck! :)
Ik hou jullie alleszinds op de hoogte! De fotos van de voorbije dagen komen waarschijnlijk morgen op de blog. Ik moet enkele uren slaap inhalen van de voorbije dagen.
Groetjes!