Wat hou ik van een volle ijskast!

'Als je ons nodig hebt, of je hebt heimwee, bel ons gewoon op jongen, we zitten hier niet ver op hotel', zei een bezorgde moeder tegen haar 18-jarige zoon toen ze hem afzette aan het Avent Ferry Complex. Dit w-end komen alle studenten toe, klaar voor hun eerste of het zoveelste jaar aan de universiteit. Meestal komen de ouders mee om hen te helpen installeren: met een auto vol spullen komen ze hier toe. Nog vlug enkele winkelkarretjes volladen in de dichtstbijzijnde supermarkt, een machientje was insteken, met het hele gezin de campus gaan verkennen met de kaart in de hand en dan kunnen ze hun zoon/dochter achterlaten. Die zoon/dochter in kwestie is daar meestal helemaal niet treurig om: algauw beginnen de eerste on-campus activiteiten en feestjes. Ik heb nog geen kennis kunnen maken met m'n buren, dat zal wel lukken eens iedereen hier wat gesettled is in de dagelijkse routine. Hoeveel mensen er hier van mijn leeftijd zijn weet ik niet, aangezien de gemiddelde leeftijd <20jaar is schat ik.

Ik heb er nu 1 week opzitten op de dienst cardiologie aan de faculteit diergeneeskunde van North Carolina State University (NCSU). Deze universiteit heeft een goede reputatie voor verschillende diensten en cardiologie is daar zeker één van. Dr. Theresa DeFrancesco (mijn mentor) en Dr. Clark Atkins zijn wereldbefaamd in hun vak. Dinsdagochtend hadden we journal club: de cardiologen en hun residents (cardiologen in opleiding) bespreken boeken en artikels in een klein cafeetje dichtbij de faculteit. Het voelde allemaal zo surreëel: ik heb voor m'n thesis talloze artikels gelezen die geschreven werden door Dr. DeFrancesco en Dr.Atkins en hier zat ik dan als leek met hen gezellig aan tafel, een koffietje aan het drinken en mechanismen van hartfalen aan het bespreken J. Het is een toffe groep: alles gebeurt in een heel gemoedelijke sfeer. De studenten zitten ook gewoon in hetzelfde kantoor als de cardiologen terwijl ze hun casussen voorbereiden. Ook al staan de cardiologen en de residents een heel stuk hoger dan de studenten, toch merk je daar niets van. Ik heb nog 1 weekje cardiologie voor de boeg en dan ga ik gedurende 2 weekjes de dienst interne geneeskunde gaan vergezellen.

De universiteit verschilt uiteraard veel van de privé-kliniek waar ik in New Jersey werkte. Alles gebeurt in 2 stappen aangezien de laatstejaars studenten eerst alle patiënten binnennemen waarna alles opnieuw wordt gedaan door de dierenartsen. Ik voel me opnieuw een beetje student, alhoewel ons systeem in Merelbeke toch ook verschillend was. Ik heb bij momenten echt wel medelijden met de studenten hier want ze kloppen veeeel langere uren dan dat ik ooit moeten doen heb. Een gemiddelde van 11-12uur per dag op de kliniek is geen uitzondering en bovendien moet er ook steeds een student 's avonds/'s nachts en in het w-end standby staan. Daartegenover staat dat de kliniek volloopt met dierenarts assistentes die een groot deel van het werk voor hun rekening nemen: zowel leuke aspecten (zoals de intensieve zorgafdeling) alsook het vuilere werk (uitkuisen van de hokken, ...). Bijna iedere ochtend zijn er 'rounds' waarbij bepaalde onderwerpen worden besproken met de studenten (voorbereiding is nodig) en vaak worden 's avonds de casussen van de voorbije dag besproken. Ikzelf neem hier ook aan deel, maw: 't wordt een intellectueel zware maand :) Ik heb hier al enkele avonden al blokken doorgebracht, met m'n gedachten volop in de EKG's. Ik wil immers geen slechts indruk achterlaten. :)

Het leven op m'n kamertje ben ik reeds gewoon. Uiteraard mis ik m'n zwembad en het strand van New Jersey maar ik besef maar al te goed dat ik toen veel te veel verwend was :) 't Is niet slecht om het even met wat minder te doen. Maar toen ik woensdag opstond en ontdekte dat m'n kast onder water stond en het tapijt aan 1 kant van mijn kamer doorweekt was, toen had ik toch even heimwee naar m'n kamer in Dr.Brigg's huis. Gelukkig is de onderhoudsdienst vrij snel op de proppen gekomen om het water te verwijderen en het lek op te sporen (2 kamers verder) en te herstellen. Sindsdien zit ik terug in een droge kamer (hout vasthouden).

Jammer genoeg kan ik met m'n simpele ‘visitors badge' niet deelnemen aan de on-campus activiteiten. Ik mag gebruik maken van de gratis bussen en van de sportzaal maar verder dan dat reiken mijn priveleges niet. Zo zijn er in de komende week allerlei activiteiten gepland om het begin van het schooljaar te vieren (concert, spelen, film, ...) maar die zal ik aan mij moeten laten voorbij gaan.

Gisteravond heb ik mezelf weeral eens uitgenodigd :) Tim, één van de cardiologie residents, ging uit met enkele andere residents en hij was zo vriendelijk genoeg om me mee te nemen. Eerst naar een house warming party waar zowat de hele dienst interne geneeskunde op aanwezig is. Ideale gelegenheid om mensen te leren kennen waarmee ik binnen 2 weken zal moeten werken! Daarna naar enkele bars in downtown Raleigh, waaronder eentje die een hele verzameling aan speciale Belgische bieren op z'n drankkaart had staan. De barman was aangenaam verrast om m'n Belgische identiteiskaart te zien :) Ook al ben ik hier nog maar 6 dagen, toch deed het deugd om eens weg te gaan. Het was een ontzettend plezante avond en ik heb enkele toffe mensen leren kennen.

Vanavond houdt Dr.Keene, 1 van de cardiologen, bij hem thuis een feestje ter ere van een voormalige resident en zowel ik als SoRae, een Zuid-Koreaanse student die net als ik de dienst cardiologie bezoekt, zijn uitgenodigd. Blijkbaar is Dr.Keene een uitstekende kok dus ik kijk er erg naar uit!

Groetjes

Dr.Nikita Vanwonterghem
(in België krijgen de afgestudeerde dierenartsen de titel 'dokter' niet mee, maar hier gelukkig nog wel dus profiteer ik er van nu het nog kan :)