Bon bini Aruba
(welkom in Aruba)

M'n eerste 2 dagen zitten erop : dit vraagt om een kleine samenvatting. Nu ja, zo kort is ze nu ook weer niet. Hopelijk blijft het boeiend voor jullie!

Na een 9.5 uur durende maar vlot verlopende vlucht kwam ik toe op de 'Reina Beatrix' luchthaven. Inderdaad: Koningin Beatrix, en dat in de hoofdstad genaamd Oranjestad. De Nederlandse Antillen weet je wel :) Er stonden welgeteld nog 2 andere grote vliegtuigen dus het werd me meteen duidelijk hoe klein het eilandje is :) Adreina, één van de bazen van de praktijk waar ik ga werken, kwam me ophalen. We zijn vlug even aan Patiri Apartments gestopt om m'n bagage te droppen en een glimps op te vangen van m'n nieuwe thuis, en daarna zijn we doorgereden naar 'Contreras Veterinary Services'. De hoofdpraktijk bevindt zich in Noord, op een kleine 10minuutjes van waar ik woon. Er werken momenteel 3 dierenartsen: Adreina en Ricardo (de bazen en tevens broer en zus) en Mette, een vrolijke zotte Hollandse die een jaar voor mij is afgestudeerd aan UGent en hier sinds mei werkzaam is. De kliniek op zich heeft heel wat faciliteiten (in-house labo, vanaf volgende week digitale radiografie, gasanesthesie) en er werkt een heel team aan administratief personeel en dierenartsassistenten. Allemaal vriendelijke mensen. M'n talenkennis zal van pas komen want op de praktijk wordt een mengeling gesproken van Nederlands, Spaans, Engels en Papimento. Dit laatste moet ik nog onder de knie krijgen. Het klinkt zoals een mengeling van Spaans en Portugees dus hopelijk lukt dat vlot.

Sinds gisteren heb ik een huurautootje te pakken gekregen. Bijzonder handig want zonder auto ben je hier niets. Wandelen noch fietsen is aangeraden en dit om meerdere redenen: de rijstijl hier verschilt nogal van die die wij gewoon zijn in Europa, het is stikheet en de voornaamste reden is de grote hoeveelheid straathonden. Die doen niets liever dan achter fietsers aanlopen al blaffend en happend naar de kuitspieren. Mette kan er sinds gisteren van meespreken: ze was eerst zo trots op haar zopas aangeschafte fiets maar is nu getraumatiseerd door de straathonden, ocharme.

Straatnamen kennen ze hier niet. Rotondes worden genoemd naar de winkel die eraan grenst (bv. Honey Punny rotonde omdat de Honey Punny winkel daar is) en straten worden simpelweg 'de weg tussen X en Y' genoemd (bv. de weg tussen Paradera en Noord heet 'de verharde weg van Paradera naar Noord'). Mette's uitleg om tot bij Patiri te geraken gaat als volgt: aan het grasveldje naar rechts, daarna aan de oranje container naar links, aan dat rare huis opnieuw naar links en dan aan de vuilbakcontainer naar rechts. Wie heeft er nu straatnamen nodig als je het op deze manier ook kan doen?

Ik ken hier nu ondertussen een klein beetje m'n weg. 't Is te zeggen: ik weet hoe ik van mijn huis naar het werk, naar Mette's apartementje, naar enkele supermarkten en naar het strand moet geraken. Gisteravond ben ik gaan eten bij Mette en tot mijn grote verbazing ben ik er geraakt: in de donker, zonder al te veel straatverlichting, op de onder water gelopen aardwegeltjes vol met putten met m'n klein (automatic) huurautootje. En dat voor iemand die in België niet graag met de auto rijdt waar ze nog nooit eerder gereden heeft :) M'n grenzen worden hier snel verlegd!
Ondertussen ben ik ook op jacht naar een 2de hands wagentje. Ik heb er momenteel enkele op het oog, morgen ga ik ze nogmaals gaan bekijken maar ditmaal met iemand erbij die wat meer van auto's weet dan ikzelf. Hopelijk vind ik snel een goede wagen zodat ik niet steeds eentje moet huren.

Het is hier HEET en vochtig, althans voor mij. Blijkbaar valt het nu nog mee: de heetste maanden zijn augustus en september. Ik kan gelukkig nog wat acclimatiseren vooraleer het zover is. De hitte ontneemt me zelfs de eetlust. Ik heb heerlijke Belgische chocolade in de ijskast liggen maar door het warme weer is de goesting ver te zoeken. Bizar!

M'n apartementje is prima: klein maar gezellig. En warm, maar gelukkig is er een airco in de slaapkamer en een zopas gekochte ventilator in de living om het draagbaar te maken. Het zwembad is zeer mooi onderhouden en er wonen verschillende leguanen in de omringende palmbomende. De buren zijn volgens mij allemaal Nederlanders. Vele Nederlandse vrouwen (zoals m'n beide buren) werken in het basisonderwijs op Aruba, de meeste mannen hier op Patiri zijn mariniers. Hun vrouwen spenderen hun dagen aan het zwembad of strand en worden er blijkbaar nog voor betaald ook! Als je een goede job zoekt: vrouw van marinier is the way to go! :)
Fotootjes van Patiri volgen nog!

Oh ja, muggen zitten hier ook! Ik ben al vele keren gebeten (m'n benen zijn daar het levende bewijs van) maar erg veel last heb ik er gelukkig (nog) niet van. Mette vertelde me gisteren dat sommige muggen hier drager zijn van het Dengue virus. Ik blij want dat heb ik al eens gehad in Haiti dus dan moet m'n lichaam er tegen bestand zijn toch? Pech want blijkbaar is het nog erger de 2de keer. Ik ben vandaag onmiddellijk een citronellakaars en muggenspray gaan kopen :)

In de supermarkten hier vind je zo goed als alles. Als 'SuperFood', een Nederlandse supermarkt, het niet heeft dan kan je nog altijd één van de vele Aziatische supermarkten afgaan. Jawel, ook hier zit het bomvol met chinezen. Je ziet ze niet op straat rondlopen, maar Chinese winkels zijn er à volonté.

Daarnet de zonsondergang gaan bekijken op Eagle Beach: één van de mooiste stranden van Aruba, en gelukkig ook veel kalmer dan het drukke en met hotels beladen Palm Beach. I could get used to this :)

Nog een weekje genieten en het eiland verkennen. Vanaf volgende donderdag begint het echte leven als werkende dierenarts! Wish me luck!

Ayó
(tot ziens)