schroefwormen: een smakelijk verhaal

Hupla, we zijn alweer bijna anderhalve maand verder. Wat gaat de tijd toch snel, al zal carnaval en het bezoek van mijn ouders daar ook wel voor iets tussen zitten. Tijd voor een boeiende, althans dat hoop ik toch, update :) !
Carnaval op Aruba dat moet je eens meegemaakt hebben! Eigenlijk begint het in januari al met de Fakkeltocht waar ik in meegelopen heb. Maar de belangrijkste evenementen zijn in februari en begin maart, met als hoogtepunt de Lightning Parade en de grote parade overdag waarvan er telkens eentje in San Nicolas is en de andere in Oranjestad. Langsheen het volledige traject van de parade staan er dagen van voordien reeds stoelen en trailers (versierde staanplaatsen). De Lightning Parade is 's avonds, en aangezien iedereen extra lichtjes op z'n outfit heeft hangen is het een heel flashy bedoening. Maar de mooie kostuums en wagens die zie je natuurlijk veel beter overdag. Ik ben naar de parade in Oranjestad geweest waar ik in een trailer naast het strand stond. Wegens een lichte vertraging hebben we meer dan 4uur moeten wachten alvorens de parade tot bij ons was maar het was het wachten meer dan waard. Er deden zo'n 10tal groepen aan mee, telkens bestaande uit een grote paradewagen met een muziekgroep op en dan een hele mensenmassa erachter verkleed in een specifieke outfit per groep. Ongelooflijk mooi zijn ze verkleed, echt waar, ik stond ervan versteld! De kleurtjes, veren, glitter, ... Toch iets anders dan ons Karnaval van Aalst :)
Ook waren er 2 kinderparades. De belangrijkste daarvan is 1 dag verzet geweest (van zondag naar maandag) wegens te hevige regenval en op amper enkele uren tijd heeft heel Aruba maandagnamiddag vrijaf gekregen om naar die parade te kunnen gaan. De immigratiedienst werkt über traag, maar voor carnaval krijgen ze zoiets dan wel geregeld op amper enkele uurtjes tijd en dat op een zondag! :) Kwestie van prioriteiten te stellen niet waar!

Kiki, de stichtster van één van de dierenorganisaties hier op Aruba die zich bekommeren om het leed van de vele straathondjes, heeft haar eigen parade georganiseerd: de 'Paw-rade' waar honden van alle rassen/maten/verkleed of niet verkleed aan konden deelnemen om hopelijk als best verklede hond naar huis te kunnen gaan. De winnaar in categorie toy breeds was het hondje waarvan ik een foto online heb gezet: in tal van kleurtjes en zelfs met veren op z'n hoofdje! Dat het arme dutske een allergische reactie heeft gedaan op de verf dat nam de eigenaar er graag bij.

Op het werk gaat alles z'n gangetje, al gaat Mette binnenkort weg. Half mei stopt ze met werken bij Contreras. Dat betekent dat het drukker zal worden voor de resterende 3 dierenartsen, en dat ik uiteraard een maatje kwijt ben op het werk: lekker kletsen in het Nederlands (zowel over diergeneeskundige casussen als over privé zaken of wat geroddel) dat zal er niet meer in zitten. Ik vind het spijtig maar ik begrijp waarom ze vertrekt en wens haar uiteraard al het beste toe!

Er worden volop (straat)honden en katten geadopteerd en meegenomen naar Amerika en Canada. Toeristen komen vaak in contact met straathondjes in de buurt van hun hotel of het strand en algauw krijgen ze er medelijden mee. Zo was er enkele weken geleden een Amerikaans koppel die een hond 'Divi' (genoemd naar Het Divi Resort waar ze verbleven) naar de kliniek hadden gebracht omdat hij zo zielig zat te kijken, niet wou eten en niet op z'n achterpootjes kon staan. Een bloedonderzoekje en x-ray later bleek de hond in vrij goede conditie te zijn. Amper 2 dagen later, na enkele spuitjes en een operatie om de wondjes te hechten zat Divi al in het vliegtuig op weg naar de States met z'n nieuwe familie. Een week erna kregen we een mailtje van de gelukkige eigenaars om te zeggen dat hij het super goed doet en een foto van Divi in de sneeuw! :) Zoiets doet je natuurlijk veel plezier om te horen te krijgen! Via Facebook kan je op het profiel van Aruba Mutts foto's zien van de vele geadopteerde hondjes en katjes die een 2de kans hebben gekregen in het buitenland.

Er is een nieuwe epidemie op het eiland. Ditmaal geen parvovirus (al komt het nog steeds wekelijks wel eens voor), maar schroefwormen. Lelijke zwartgroene vliegen leggen hun eitjes in wondjes (soms echt zeer kleine wondjes), en de larven die uit de eitjes komen banen zich verder een weg in het dode EN het gezonde weefsel. Maw, om het cru te zeggen: het dier in kwestie wordt levend opgegeten. Het is een ware plaag aan het worden: 10-tallen gevallen hebben we reeds over de vloer gehad, zowel hond, kat, ezel, geit, varken, .... En op alle mogelijke plaatsen (oor, elleboog, anus, huid, ...). Velen ervan zijn nog te genezen, maar enkelen zijn zo erg dat we niets meer kunnen doen dan het beestje laten inslapen. Het is best wel een goor werkje want dan moet je de larven één per één uit de wonde prutsen, al moet ik bekennen dat ik het stiekem wel plezant vind :)

Sommige mensen begrijp ik echt niet. Tot 2maal (!!!) toe hebben we iemand in de kliniek gehad die pilletjes wou om honden te laten inslapen. Niet zomaar een dutje, nee echte euthanasie pilletjes (alsof we zomaar zoiets zouden meegeven). Want 'ja', zegt ze, 'die honden in mijn straat komen constant op mijn terrein en ik ben het kotsbeu, als je geen pillen hebt dan ga ik ze vergiftigen'. Toen we haar duidelijk maakten dat wij zoiets niet doen, en dat ze misschien best contact opneemt met dierenasiel ofzo, zei ze nog 'moge God mij vergeven voor wat ik nu ga doen' en ze liep weg. Verschrikkelijk toch?
En dan heb je het andere uiterste: mensen die alles doen voor hun dieren en zelfs een dierenarts 3-maal uit Nederland laten komen om orthopedische operaties te laten uitvoeren op hun honden! Dit is trouwens iemand die stapelzot is van Gent dus dat kon niet anders dan een goede man zijn, toch?! :)

Ik heb de Hooiberg overmeesterd. Omdat de gym gesloten was (uiteraard werkt er niemand de dag na carnaval) besloot ik om de Hooiberg te beklimmen: welgeteld 561 tredes stijl naar boven. Het plan om er een echte workout van te maken en het 2x te doen heb ik moeten laten varen want na 1 ½keer begonnen m'n benen te trillen. 5 dagen later had ik nog stijve spieren van die inspanning :) Toen ik de berg enkele weken later met m'n ouders beklom is het gelukkig niet zo pijnlijk afgelopen.

En wat ik bijna voor onmogelijk hield is toch gebeurd: 5 maanden na aankomst op Aruba is m'n vergunning in orde geraakt! Ik ben m.a.w. nu volledig legaal aan het werk! Ondertussen zijn ook m'n ziekteverzekering, inschrijven, bankrekening, ....in orde dus er begint stilletjes aan een einde te komen aan het administratieve gerompsloop. Achteraf bekeken is 5maanden best wel snel. Onlangs leerde ik een Belgische vrouw kennen die hier in de horeca werkt en na 3jaar nog steeds geen vergunning heeft!

Vrijdag 18maart was een belangrijke dag! Niet alleen was het hier op Aruba een nationale feestdag vanwege 'Dia di bandera = dag van de vlag', maar bovendien kwamen ook mijn ouders die dag toe voor een bezoek van 18 dagen op mijn eilandje. En wat hebben we ervan genoten! De tropische regenstorm die begon net op het moment dat we de luchthaven verlieten, die bleek gelukkig geen slechte voorbode te zijn voor de rest van het bezoek. Ze verbleven hier op het Patiri-complex in een apartmentje op 20m naast het mijne dus konden we steeds gezellig samen eten en bij elkaar op visite, of lekker afkoelen in het zwembad, cake bakken in mijn nieuw gekocht oventje, ....super was dat! We hebben denk ik zowat heel het eiland verkend (geloof me, daar heb je zelfs geen 2 weken voor nodig :) ) maar alvast een kleine samenvatting (de foto's zorgen voor verduidelijking): Baby Beach, shoppen in Oranjestad, lekker uit eten, live optreden van Tsunami, gaan kijken op de dierenkliniek, Noordkust, Vuurtoren, Chapel Alto Vista, Arikok park, Ayo Rock Formations, Casibari Rocks, Donkey Sanctuary, dansschool, Hooiberg, lekker uit eten gaan, Palm Island, cinema, Moomba Beachbar ... Het deed deugd om familie terug te zien en ik kijk al uit naar wanneer m'n zusje op bezoek komt!

Zo, dat was het. Geniet van het beginnend lenteweertje daar in België!

Liefs,
Nikita