een korte samenvatting van de voorbije 3 weken!

Beste vrienden en familie,

Wat gaat de tijd snel : ik ben hier nu al meer dan een maand op Aruba! Een goed gevulde maand met vele werkervaringen maar ook toffe uitstapjes en m'n allereerste bezoek! Reden temeer om jullie even een update te geven over m'n leventje hier. Zet jullie schrap, maak het jullie gemakkelijk met een kopje koffie en iets lekkers bij de hand want het wordt een lang verhaal!

Eerst en vooral wat nieuwtjes i.v.m. m'n werk bij Contreras. Ik leer nog iedere dag bij! Tegelijk heb ik ook het gevoel dat ik iedere dag zaken vergeet omdat het hier zo anders werken is dan bij ons in België. Maw, wanneer ik beslis om terug te keren zal ik de Europese diergeneeskunde opnieuw moeten instuderen . Maar dat zijn zaken voor later natuurlijk. Er zijn de voorbije weken weer enkele 'eerste keren' de revue gepasseerd: m'n eerste euthanasie (die thank god vlot verlopen is), m'n eerste patiëntje gehospitaliseerd (een parvo-puppy die het gelukkig gehaald heeft), de eerste hond ooit die ik zie met een gigantische vishaak doorheen z'n bovenlip (de hond zelf liep er best wel vrolijk bij met z'n megapiercing), de eerste hond die ik zie die in z'n hals is gestoken met een mes door kinderen (!!!), de eerste hond die ik zie met een zodanig erge vlooieninfestatie dat wanneer je er insecticide op spuit en met je hand erover wrijft, je hele hand onder de dode vlooien hangt. Best wel interessante gevalletjes dus :) De eigenaars op zich zijn vaak ook een geval apart. Zo had ik onlangs een oud vrouwtje die het nodig vond, doordat haar hond problemen had met de ontlasting, om ook haar eigen darmklachten zonder enige gene te bespreken met de dierenarts (ik dus). En dan werd ze plots heel emotioneel omdat ze niet genoeg geld had om de behandeling te betalen. Het feit dat ze thuis nog 7 andere honden heeft en nog graag een grote puppy koopt, dat vindt ze doodnormaal!? Gelukkig zijn er ook heel toffe en vriendelijke eigenaars. Eén ervan had Mette en ik vorige week zaterdag uitgenodigd op z'n verjaardagsfeest omdat we zo goed voor z'n hondje Juul hadden gezorgd. En gisteren bleek één van de eigenaars een paardendierenarts te zijn in Columbia en ik mag bij hem gaan paardrijden wanneer ik maar wil! Leuk hé zo connecties op doen! :) Mette en ik hebben onlangs onze eerste geïmproviseerde bloedtransfusie uitgevoerd. Een zwerfhondje was binnengebracht door iemand van een reddingsorganisatie: het arme beest had een metalen ketting door de huid aan z'n hals zitten en dat was volledig aan het etteren. Z'n algemene conditie was ook barslecht: zo was z'n hematocriet amper 4.5% (moet normaal boven de 32% zijn voor puppy). Dus zijn Mette en ik aan een transfusie begonnen zonder deftig materiaal en zonder enige know how. Maar het is ons gelukt en het hondje is ondertussen aan de beterhand!

Buiten het werk als dierenarts zijn er uiteraard ook sociale verplichtingen zoals etentjes bij de buren, salsa @ Confessions en uitstapjes naar het strand met Cathy. Ik heb ook Jacqueline ontmoet: de vrouw dankzij wiens recruiteringsbureau ik deze job te pakken heb gekregen. Zeer aardig iemand, haar man trouwens ook en ze wonen op een sublieme lokatie: prachtige woonst en een uitzicht om bij weg te dromen. Vanavond ga ik informeren voor salsa lessen bij een club hier in de buurt. Waar beter om salsa te volgen dan op een Caraïbisch eiland vol met latino's met swingende heupen, toch?! Zondag gaan Cathy en ik naar Oranjestad, gaan kijken naar de komst van Sinterklaas! Zoiets wil ik wel eens meemaken op z'n Arubaans:)

Het weer in België valt momenteel zwaar tegen heb ik gehoord. Maar als het jullie enige troost mag wezen: ook Aruba is niet gespaard gebleven van de regen. De tropische storm (en later orkaan) Tomas heeft voor serieuze wateroverlast gezorgd. Rioleringen kennen ze hier niet waardoor de straten algauw onder water komen te staan. Gevolg: vele mensen kunnen niet buiten komen om op hun werk te geraken, de scholen zijn een dag gesloten geweest, de luchthaven was dicht en ook bij ons op de praktijk zijn er weinig mensen komen opdagen voor een consultatie. Ik kan gelukkig dankzij m'n jeep overal terecht! :)

Misschien nog even wat wist-je-datjes over Aruba en z'n inwoners:
(1) Leguanen doen niets lievers dan op hun gemakje uit hun boom klimmen (of vallen), naar het zwembad stappen en net naast de zwembadrand hun behoefte te doen om dan snel terug weg te spurten! Is grappig om te zien maar een heel onaangename geur als je aan het zwemmen bent, dat kan ik je verzekeren.
(2) Er leeft hier op het eiland een zwarte vlinder die de voorbode is van slecht nieuws. Hoe groter de vlinder, hoe erger het nieuws. Jacqueline heeft hem al een paar keer gezien en telkens stierf er kort erna iemand uit haar omgeving. Hoe groter de vlinder, hoe nauwer verwant de overledene is. Wanneer Arubanen dergelijke vlinder zien, dan wordt onmiddellijk heel het gezin binnen geroepen en mogen de kinderen niet meer op straat uit schrik dat iemand een ongeluk krijgt. Lijkt me toch best wel eng, ik hoop de vlinder alleszinds nooit te zien!
(3)Zo goed als alles staat hier aangeduid in Amerikaanse dollars. Maar als je kunt bewijzen dat je hier op Aruba woont en dus niet als toerist verblijft dan wordt het dollarteken eenvoudigweg vervangen door gulden. M.a.w., het kost je 1.8x minder!
(4) M'n rijstijl is er hier niet op verbeterd. Hoe meer moeite ik doe om de putten in de baan te vermijden, hoe meer ik erin slaag om er net telkens weer in te rijden. Tim heeft me meermaals gevraagd 'are you sure you got them all?' :) Het is trouwens al meer dan een maand geleden dat ik boven de 80km/uur heb gereden. Er bestaan hier nu eenmaal geen grote banen! Dat wordt wat als ik voor het eerst terug op de autostrade moet! :)
(5) Iedereen heeft hier een Blackberry en zit er constant mee te spelen ook tijdens het werk. Zou je in België niet moeten proberen denk ik.
(6) Dankzij het tv-kanaal voor Belgen en Nederlanders in het buitenland kan ik hier naar 'Vlaanderen vakantieland', 'thuis' ,'het nieuws' e.a. kijken! Kwestie dat ik niet teveel vervreemd geraak hé :)

Ik heb hier ondertussen de eerste Belgen ontmoet. Onlangs op het strand hoorde ik een gezinnetje dat hier op vakantie was Vlaams spreken: klinkt misschien belachelijk maar ik werd er op slag vrolijk van :) En gisteren stond er plots een vrouw uit Limburg voor m'n deur, die weliswaar al 15jaar geëmigreerd was naar Curaçao. Ze wou mij overtuigen over al de pracht en praal die God op deze wereld heeft gebracht, want 'ja' zei ze 'we weten allebei dat die hele theorie van Darwin niet volledig klopt hé'. Dan kom ik eindelijk een Vlaming tegen en dan wil ze me bekeren!

Vorige week zaterdag is Tim toegekomen, een vriend uit North Carolina, om 5daagjes te spenderen op Aruba. Ik had gelukkig enkele dagen verlof kunnen krijgen zodat ik m'n taak als gastvrouw toch op een goede manier kon volbrengen. Het was zeer leuk om een bekend gezicht te kunnen opwachten aan de luchthaven en hem rond te leiden op 'mijn' eiland. De eerste avond zijn we naar dat feestje gegaan van Juul: is uiteindelijk een heel gezellige avond geworden, iedereen deed veel moeite om Engels te spreken met Tim, het eten was lekker en de sfeer zeer gemoedelijk. Ondanks de vele regenbuien hebben we toch ook wat van het eiland kunnen zien. Zo zijn we een klein en eenzaam strandje gaan opzoeken aan de Noordkust. Nu moet je weten dat die Noordkust heel ruw terrein is, met pistes en modderpoelen: zonder 4x4 geraak je er niet. En dan hebben Tim en ik ondervonden! De weg naar het strandje was bij momenten verschrikkelijk te noemen: gaten in de baan om u tegen te zeggen en modderpoelen waarvan je denkt dat het ieder moment in de auto kan gaan lopen. Net vóór we het strand bereikten moesten we nog door 1 modderpoel heen. Leek simpel op het eerste zicht tot algauw bleek dat de poel dieper was dan verwacht en we vast kwamen te zitten. M'n rechter achterwiel raakte de grond niet en draaide maar rondjes in de modder, de andere 3 wielen hadden desondanks de 4x4 aandrijving niet genoeg kracht om de auto eruit te rijden. Tim is uitgestapt om te duwen en ik moest zachtjes gas geven zei hij. Dat heb ik blijkbaar verkeerd begrepen dus ik duw veel te hard op de gaspedaal met als gevolg dat niet alleen m'n volledige jeep onder de modder hing maar ook Tim! Hilarisch moment, en hij kon er gelukkig ook goed mee lachen. Even later was ons teamwerk (hij duwen en ik achter het stuur) toch een succes en konden we het strandje bereiken. Gelukkig maar, want we zaten daar echt in the middle of nowhere en helemaal alleen, niemand om ons uit de modder te helpen :) Uiteraard zijn we ook naar iets gemakkelijk te bereiken plaatsen gegaan zoals het mooie en rustige Baby beach en de California Lighthouse. Beide plaatsen bevinden zich respectievelijk in het zuiden en het noorden van het eiland: het duurde amper 45min ongeveer om van het ene punt naar het andere te gaan :) Aruba een klein eiland noemen is een understatement :)

Foto's zijn soms leuker dan verhaaltjes dus heb ik er enkele nieuwe opgezet van de kliniek en van m'n bezoek! Veel kijkplezier! :)

Hasta la proxima! Ayó!